Twee weken na mijn vorige blog en nu echt 40. En om eerlijk te zijn, voel ik me de laatste dagen ook wel 40. Er is weer veel gebeurd, veel wat me bezighoudt!
Op een ochtend voor mijn werk was ik nog wat social media aan het bekijken, ik stuitte op een woord en kreeg ineens allerlei ideeën. Gedurende de fietstocht naar mijn werk werd ik steeds enthousiaster en kregen mijn gedachtenspinsels al een beetje vorm. Ik appte een vriendin snel mijn ingevingen om deze zo ook voor mezelf vast te houden. En nu ben je natuurlijk erg nieuwsgierig naar wat het precies is…. Het komt erop neer dat ik Running Miracle straks vanuit twee kanten wil gaan benaderen. De ene kant is inhoudelijk zoals het nu ook is, praktisch zullen er een paar concepten iets gewijzigd worden. De ander kant is om het lopen/sporten/wandelen in verband te brengen met het contact maken met jezelf, met je lichaam, je gevoel. Een stuk mindset erbij om meer tot jezelf te komen. Het ene stuk is dus meer gericht op prestatie, vooruitgang, fysiek en het andere stuk is meer gericht op rust vinden, lekker bezig zijn en meer mentaal. Vandaag heb ik de eerste ideeën op papier gezet, ik word er helemaal blij van en ik zie het ook al helemaal voor me. Voor dit nieuwe stuk kan ik mijn eigen ervaringen goed gebruiken. En ook mijn passies kan ik hier in verweven; trailrunnen en de fartlek trainingen (spelende trainingen) waar ik zo van hou. Wat ik de afgelopen periode op spiritueel gebied heb geleerd kan ik hierbij gebruiken (oa uit de cursus wat wil je intuïtie je vertellen) en ik denk ook veel te gaan hebben aan de (intuïtieve) coachopleiding die deze week start. Ik koppel al deze stukken aan elkaar en creëer op deze manier mijn eigen aanbod, vanuit mijn passies hoop ik een prachtig en uniek product neer te zetten, waarmee ik heel dicht bij mezelf blijf. De plannen die ik heb, betekenen nog wel dat ik over heel wat (hoge) drempels heen moet. Maar dat gaat me lukken! Dat heb ik eerder gedaan, dus dat zal ik nu ook doen. En met zo’n duidelijk doel voor ogen, ben ik bereid ver uit mijn comfortzone te stappen.
Vandaag vierden wij pakjesavond. Ik kreeg het boek de kracht van kwetsbaarheid en ik kan het nu al bijna niet meer wegleggen. Wat ik tot nu toe heb gelezen gaat over bezielde mensen. En onder andere dat zij alles toe schrijven aan hun vermogen zich kwetsbaar op te stellen. Dat spannende gevoel mag er dus best zijn en ik mag er voor uit komen. Zo ver was ik al. Het boek grijpt me waarschijnlijk ook zo aan, omdat het erg aansluit bij waar ik zelf op dit moment sta. Bij mezelf blijven, mijn gevoelens voelen, accepteren en delen met de mensen om me heen. Momenteel komt dit werkelijk op ieder punt van mijn leven weer terug. Het is de rode draad in mijn persoonlijke ontwikkeling op dit moment. En ik maak er grote stappen in, hoewel dat niet altijd even fijn voelt. Een goed functioneringsgesprek gehad op mijn werk deze week, waarin dat zeker wel wordt gezien. Een flinke aanvaring gehad waarbij ik volledig bij mijn gevoel ben gebleven en vandaar uit heb gehandeld, zo heftig was nieuw voor me. En dan verschillende situaties thuis die me bezighouden en waarbij mijn man noemt, laat het los, je hebt niet overal controle over. Hij weet dat ik de spanningsbuikpijn van mijn zoon herken, omdat ik zelf ook ervaar. Hij geeft me de ruimte voor mijn gevoel. En mede dat maakt dat ik me echt wel 40 voel!
Het andere stuk waardoor ik me opeens zo oud voel, is dat ik nog steeds niet op de rem heb getrapt.
Mijn verjaardag zou ik klein vieren op de dag zelf. Door al het Coronagebeuren zouden drie van de vier kinderen thuis zijn. Samen met nummer vier maar een buikpijn bedacht, wat resulteerde in mijn grootste cadeau; heerlijk mijn kinderen bij me de hele dag! Het weekend vierden we het groter, we gingen een weekend weg met vrienden. Wat een gezelligheid! Veel te weinig slaap natuurlijk. En ik zag allerlei mogelijkheden om lekker en flink te sporten. De eerste ochtend werd het 10km hardlopen; de eerste en laatste paar op tempo en het middelste stuk cross. Later die dag deden we Zumba. De tweede dag werd een pittige 5km hardlopen, cross met een hele snelle laatste kilometer. En daarachteraan een zelfbedachte bootcamp.
De dagen na het weekend trok ik door. Zumba op het werk en ik kon op een vrije avond onverwachts online meedoen met Zumba en bodyshape. En natuurlijk ga je dan je grens wel een keer voelen. De dagen die volgden werd het wederom Zumba, in de ochtend een pittige ouder-kind workout en ’s avonds een HITT. Vrijdagavond besloten we het hardlopen maar tot een rondje van 5km te beperken. En de rustdag zaterdag was meer dan welkom. De bootcamp van vandaag was weer heerlijk. Verder heb ik ook het tweede gedeelte van de e-learning volbracht; inspanningsfysiologie. Erg interessant! En ik denk zelf dat het boeiendste onderdeel nog gaat komen; trainingsleer. De cursus die deze week zou starten, schuift een week op. Wat me even wat ruimte geeft om op adem te komen.
De kinderen slapen inmiddels allemaal, de spanning is zichtbaar verdwenen na een geslaagde pakjesavond. En dat is wat ik ook ga doen, mijn rust vinden, alles waar ik geen controle over heb, loslaten. En met een positieve kijk de toekomst in. Dit weekend lekker uitgerust en er ligt wederom veel moois in het verschiet!
lieve groet, Cobie