18 april 2021
“Afgezonderd om afstand te kunnen nemen, smal voor verkozen gezelschap, bochtig ter ontspanning, eenzaam ter bespiegeling, lonkt het niet alleen naar het noorden en zuiden, maar opwaarts naar het lichaam, de geest en de ziel van een mens.” – Harold Allen, een van de pioniers van de Appalachian Trail. Dit is het voorwoord uit het boek Naar het noorden, van Scott Jurek, wat ik momenteel aan het lezen ben. Ik vind het erg fascinerend. Hij wil een record gaan lopen op de Appalachian Trail, een trail die op zich al een immense uitdaging is; 3522km, 80km per dag, 6 weken lang. En dan zul je denken dat alles tot in de perfectie is uitgedacht en is voorbereid. En dat is dus niet het geval, en daar hou ik dan wel weer van. En dat is ook een stuk waar ik mezelf wel in herken.
Mijn dochter noemde gisteren terloops dat een vriendinnetje van haar nooit iets vergeet. Ze doelde erop dat dat meisje altijd alles bij zich heeft wat handig is of wat een meisje van die leeftijd graag wil. Ik kreeg er ook een bepaalde blik bij die ik inmiddels goed ken. Mijn reactie was dan ook dat ik niet zo goed georganiseerd ben. De blik werd nog intenser en de bijbehorende reactie ook: “dat weet ik allang”. Ik zei maar even niets. Hoefde ook niet, want zij vervolgde haar feedback: “dat heeft papa mij ook al eens genoemd”. Ik kon alleen nog maar mompelen dat ze me ooit vast dankbaar zal zijn, iets met een niet saai leven en veel flexibiliteit. Mijn man gaf gelukkig aan hier niets van te weten of hij zei dat maar vanuit een stuk wijsheid.
Dit typeert ook helemaal hoe ik in het sporten sta. Ik baal er eigenlijk wel een beetje van om geen concreet doel te hebben, maar anderzijds trek ik toch volledig mijn eigen plan. Wel of geen doel. Mijn vroegere loopmaatje (hij was ook trainer) noemde me een ongeleid projectiel. En ik denk dat ik met het verstrijken van de jaren nog niets wijzer ben. Of wil zijn. Ik vind het heerlijk om op ieder moment te bedenken wat ik wil doen. En het liefst gewoon alles te doen wat ik graag wil. Vrijdag wil ik de derde trail gaan lopen, in Dwingeloo. Natuurlijk was het wenselijk geweest om een lange duurloop te doen voor die tijd. En natuurlijk zou enige tapering gewenst zijn. En daar gaat het al mis. Vorige week was ik echt te moe en leek de lange duurloop me niet verstandig. Gisterochtend voelde ik me bij het opstaan als herboren. Ik had een heerlijke nacht gemaakt van een dikke acht uur en de zon scheen. Ik barstte van de energie. Er stond een heerlijk uurtje Zumba op de planning, die ik natuurlijk ook niet wil laten schieten voor het lopen. En ik appte mijn collega of ze zin had om samen te lopen. Na de Zumba even lunchen en daarna een kleine tien kilometer samen gelopen. Als ik nog een lange duurloop wilde doen, was dit het perfecte moment. Mijn oudste zoon fietste mee en de zon scheen nog steeds heerlijk. We plakten er een lus achteraan en ik tikte de 15km aan. En als ik dan heel eerlijk ben, is het eigenlijk nog niet de afstand die wenselijk is, dan had het toch een 20km moeten zijn. En ik zie de tapering ook al weer verdwijnen. Dus op alle fronten gaat het weer erg goed en weer precies zo heerlijk onvoorbereid als ik ben. Vandaag hadden we op het Rutbeek afgesproken en het stelt me dan erg gerust dat de andere twee er dan op net zo’n verstandige manier staan als ik. We liepen 8km en elke km deden we 15burpees. Er was nog even een discussie of we er tien van zouden maken, ik mengde me er maar niet in. Maar vond het stiekem niet zo erg dat we toch met de 15 doorgingen.
En dan nu de kanttekening. Vorige week een keer een snelle loop gedaan op andere schoenen en sindsdien voel ik mijn enkel/achillespees. Het trekt zo zachtjes aan wel weg, maar waarschijnlijk gisteren tijdens het lopen toch mijn pas aangepast. Ik kwam thuis met een zere heup. Het goede nieuws is dat ik mijn heup na de training van vanmorgen niet meer voel. De gevoeligheid zit nu in de andere knie. Ik weet ook als geen ander hoe een ongemak mentaal kan zijn. Dus voor nu hou ik het daar nog maar even op. Dat is iets makkelijker accepteren, als ik vrijdag eenmaal aan de trail ben begonnen, zijn alle pijntjes en ongemakken meteen verdwenen.
Ik realiseer me goed dat ik momenteel mijn grenzen op alle gebieden opzoek. Ik sport dagelijks. Eigenlijk net iets te veel pittige trainingen in de week. Zondag HITT en mobility, maandag een korte HITT en nog een soortgelijk iets er achteraan, dinsdag bootcamp, woensdag zumba, donderdag een paar nummers van de pound, vrijdag Zumba en dan dus dit weekend er achter aan. En we zijn bezig met een erg pittige ochtend workout, morgen de laatste dag met 125 sit ups, 200 crunches, 65 leg raises en het planken heb ik zelf opgevoerd tot inmiddels 3,5minuut. Het slapen blijft regelmatig een dingetje. Ik weet wel dat er veel mee valt of staat. Ik kreeg de tip om nu te gaan mediteren als ik ga slapen. Mijn kinderen krijgen hier soms iets van mee en zijn wisselend enthousiast. Mijn oudste klaagt over “die stem”, mijn middelste zoon is fan van het vuurdraakje en mijn jongste knikt mee bij de vragen. En zelf kan ik alleen maar bekennen dat het voor nu werkt, ik val halverwege in slaap. Slaap beter door en ik slaap dieper. Met de voeding blijf ik ook zoeken. Ik ben inmiddels weer een kilo zwaarder dan op het laagste gewicht. Ik weet niet precies waar het door komt. Ik heb regelmatig honger en ik merk ook dat ik echt wel wat nodig heb om alles vol te kunnen houden. Ik eet nog steeds heel gezond en precies zoals ik in mijn vorige blogs schreef. Soms wel iets vaker dan die 6x op een dag. En ik gebruik nu extra eiwitten wat er hopelijk voor zorgt dat mijn spieren sneller herstellen. Ik was ook wel een beetje huiverig om hier iets tekort te komen. De opdracht die we deze week bij het traject kregen, valt me zwaar. Eigenlijk komt het er op neer om activiteiten die niet belangrijk en urgent zijn te verminderen of te schrappen. Welke activiteiten dat voor mij zijn; social media, appen, het dagelijkse lange bad en het grootste gedeelte van het sporten. Het was nu zo fijn geweest als ik hier tv kijken had kunnen noemen, maar dat is de meeste weken niet meer dan 2uur, dus daar valt weinig te schrappen. De tijd die je met het schrappen van deze activiteiten over zou houden, zou je voor jezelf moeten gebruiken. En deze me-time ook echt inplannen. Het voelde heel tegenstrijdig om tijd voor mezelf te schrappen en daar iets anders voor mezelf voor te gaan doen. En als ik mezelf echt een spiegel voorhou, dan weet ik wel dat het natuurlijk niet verkeerd zou zijn. Met wat ik hierboven over het sporten beschreef, zou het misschien logisch zijn om hier iets mee te doen. Dat kan ik niet! En dat wil ik ook niet! Ik denk dat ik inmiddels nog twee verslavingen heb; sporten en social media. Ik besloot daarom maar voor social media te kiezen, dit te verminderen. En de tijdsduur van het badderen aan te passen, dit is de meeste dagen een uur (en vaak nog wel langer). En dus vooral omdat ik mijn telefoon meeneem in bad. En dan moest ik nog gaan bedenken wat ik met de overgebleven tijd zou gaan doen. Er werd al gesuggereerd dat meer sporten niet de bedoeling was. Ik heb een aantal keren een stukje gelezen. En ik heb een paar keer een langere meditatie extra gedaan. Ik denk ook dat dit activiteiten zijn die me wat meer balans brengen en dat het me op deze manier wat op kan gaan leveren. Ik denk dat ik ook iets meer beschikbaar was voor mijn gezin, wat voor zowel mezelf als voor mijn gezinsleden rust creëerde. Wel heb ik ook extra tijd gebruikt om verder te gaan met de facebookpagina van Running Miracle. Een nieuwe manier van gegevens ordenen ontdekt en dus ook allemaal plannen hoe ik hier mee verder wil. Het weekend is nog steeds veel te kort, gelukkig heb ik over twee weken vakantie.
Vrijdag de trail in Dwingeloo. Ik heb de route in mijn horloge gezet. En zo goed georganiseerd als ik altijd ben, moet de verdere voorbereiding nog gebeuren. Ik wil nog wel even noemen dat we het hier in huis altijd erg gezellig hebben met elkaar, dat er spontaan heel veel kan, dat we flexibel zijn en dat het eigenlijk best meevalt wat er wordt vergeten. En niet onbelangrijk; er is weinig stress.
Lieve groet, Cobie