11 april 2021
Afgelopen weken weer nieuwe sportervaringen opgedaan en ook weer plannen gemaakt voor de toekomst. Dit zijn beide toch dingen waar ik erg van geniet!!
Ik had me opgegeven voor een proefles bootcamp. Het was allemaal iets anders bedoeld dan hoe het uiteindelijk ging. Ik zal het er nu niet verder over hebben, maar voor mezelf besloot ik om toch de proefles door te laten gaan. Als de online lessen straks een keer stoppen, wil ik graag iets overhouden. En bovendien vind ik het ook wel erg leuk om live in een groep te sporten. Ik vond het spannend en had er veel zin in tegelijk. Naïef als ik ben, was het beeld dat ik van bootcamp had, dus beduidend anders dan hoe het werkelijk bleek te zijn. Ik had gedacht dat het een mengeling van cardio en kracht zou zijn en dat ik dus door mijn hardlopen en alle lessen die ik volg, een prima basis zou hebben. Van cardio bleek weinig sprake te zijn. Behalve dan het 10x 50x touwtje springen waar het mee begon. Het waren vooral veel oefeningen en erg hoge aantallen van alles. Het was een plankchallenge, 10 sec laag, 10 sec hoog, 10 sec ene zij en 10 sec andere zij. Dan kwamen er oefeningen tussendoor en werd het planken 20 sec bij alles. Dit ging zo door tot 60 sec. Ik dacht in eerste instantie nog appeltje eitje, een minuut planken kan ik wel. Maar ja ik was natuurlijk vergeten wat er aan vooraf ging. Het totale aantal minuten planken was 14 en die laatste 4x een minuut was niet zo leuk meer. We sloten af met twee keer een minuut wallsitt en die is gewoon ontzettend zwaar. Maar goed, ik was erg enthousiast en had naderhand geen spierpijn. Ik schreef me daarna in en afgelopen week de tweede training. Dit werd een heel ander verhaal. Het begon met 20 squats, 0 push ups, 19 squats, 1 push up, 18 squats, 2 push ups etc. Het begon dus met 39 squats en zou met 39(!!!) push ups eindigen. De squats waren wel te doen, dat dacht ik in eerste instantie van de push ups ook (ik ben altijd erg goed in mezelf overschatten ;-). En dus begon ik gewoon met volledige push ups. Toen de trainer halverwege aangaf dat hij dacht dat de push ups wel zwaar zouden worden voor mij, kon ik dat alleen maar beamen en ging ik daarna toch maar verder op mijn knieën. En om heel eerlijk te zijn waren de laatste op mijn knieën ook eigenlijk geen push ups meer te noemen. Ik hou er van om een beetje door te doen, wat resulteerde in dat ik als eerste klaar was. Fijn dacht ik nog, even tijd om bij te komen…fout gedacht. Om niet te veel af te koelen, mocht ik daarna wel 50 lunges doen, gevolgd door een minuut planken en daarna touwtje springen 10x, 20x, 30x, 40x en 50x. En toen was de rest inmiddels ook klaar. 100 Burpees min je leeftijd, voor het eerst gaf ik echt toe dat ik toch echt geen 19 meer ben. Daarna hetzelfde met pull ups, we mochten het wel halveren, maar kom op, die mannen voor ons deden ook alles, dus wij wilden ons ook niet laten kennen. Toen volgden er 61 leg raises. En we sloten af met 4 x een minuut planken, laag, hoog en beide zijkanten. Want de buikspieren hadden we nog niet echt gehad. Maar de armen wel, au. Bij de zijplank voelde ik de wind en dacht ik nog als deze een fractie harder gaat, val ik om. Het gaf ontzettend veel voldoening, een superleuke training. Erg pittig, maar daar hou ik stiekem wel van. De trainer kwam nog naar me toe, gaf me een compliment over het sporten en vroeg een beetje door naar wat ik nu precies allemaal doe. Ik had het de vorige keer maar een beetje half verteld, omdat ik weet dat mensen altijd snel een mening vormen over mijn hoeveelheid sport. Terug op de fiets deden mijn armen pijn. Ik kon ze niet rustig op mijn stuur laten leunen zonder ze te voelen. Dat beloofde wat. En gelukkig zat de spierpijn niet alleen in mijn armen. Het heeft tot en met zaterdag geduurd, zowel mijn armen als mijn benen en mijn billen. Als ik zat, voelde ik alles. En ik denk dat ik ook niet eerder zo’n spierpijn had gehad. De trainer gaf zelf aan dat het een erg pittige les was, dus ik ga ervan uit dat het deze week vast weer makkelijker is. Soms is het zo fijn om een beetje naïef te zijn 
Zondag hadden we op het Rutbeek getraind. We liepen een rondje van 4km in, relaxed en gezellig kletsen. Daarna waren er 6 oefeningen, waarvan 3 met kettlebelt en 3 zonder, alle oefeningen 6x en dat geheel ook 6x. Ik had nog niet eerder met kettlebelt getraind. Ik weet niet meer precies hoe de oefeningen heten. Bij de eerste moesten we de kettlebelt optillen en in een soort van squat springen. De tweede was een squat met de kettlebelt voor je en de derde was een swing met de kettlebelt. Deze woog 12kilo en ik had al snel door dat ik maar beter kon zorgen dat ik de oefening goed ging uitvoeren om nergens last van te krijgen. Bij de pound eerder die week, kreeg ik de tip om m’n billen verder naar achter te doen en mijn rug voor mijn gevoel hol te maken. Dit was een mooie situatie om er mee te gaan oefenen. Of beter gezegd, ik moest het nu wel goed doen. Daarna volgden er lunges, push ups en burpees. Het was een heerlijke training en erg leuk om eens wat anders te doen. Ik voelde het maandag wel in mijn armen dat ik wat gedaan had.
Verder heb ik deze week weer heerlijk met de lessen meegedaan. Daar geniet ik ook ontzettend van.
Samen met een collega 8km gelopen. Zij gaat zo snel en goed vooruit.
En dan mijn plannen. Over twee weken heeft mijn man op vrijdag weer ouderschapsverlof, voor mij dus en mooie kans om de derde trail te lopen. Ik heb me er een beetje in verdiept. Het gaat dwingeloo worden. Dat is een uur en een kwartier rijden, dat moet me nu ook lukken! En het zou fijn zijn om nog een generale voor die tijd te kunnen doen, al twijfel ik wel aan de haalbaarheid. Dit weekend waren mijn spieren echt nog te moe. Ik sprak af om eigenlijk niet te gaan lopen, tot de nieuwe runningbelt binnenkwam en ik het toch niet kon laten. Ik had mijn middelste zoon belooft dat hij nog een keer mee mocht op de fiets en dus resulteerde het in een snelheidstraining in de regen. Hij had werkelijk geen besef hoe veel moeite het tempo mij kostte en zelfs mijn korte antwoorden tussen het hijgen door, leken hem dat niet duidelijk te maken. Toen ik naderhand aangaf dat ik sneller had gelopen dan, ik denk wel, 10 jaar geleden, gaf ik hem een high five. Je bent een goede coach, als ik mee ga doen aan een wedstrijd, moet je ook maar mee. Dat kan wel zei hij, want hij kan nog veel harder. Wellicht dat het me volgende week lukt om een lange duurloop te doen en anders gaat de trail net zo op karakter als de vorige. Ik heb er veel te veel zin in, dus ik laat me nergens door weerhouden.
De organisatie mailde of er belangstelling is voor een soortgelijk evenement in de zomer. Ik heb dus hoop op een vervolg hierop. Ik ben erg enthousiast! Je hebt toch een mooi doel in het vooruitzicht.
Verder heb ik nog met een vriendin gesproken over de mudrun in september. Het plan staat om hier samen aan mee te doen. Lijkt me ook ontzettend leuk om een keer mee te maken!
En natuurlijk blijf ik toch stiekem hopen dat er op korte termijn weer wedstrijden of traillopen georganiseerd gaan worden. Dat zou een fantastisch vooruitzicht zijn. Voor nu ga ik me maar even mentaal voorbereiden op de bootcamp van dinsdag, uitdaging genoeg!!
Lieve groet, Cobie