Waar zal ik deze keer eens beginnen. De weken vliegen voorbij momenteel. Gevuld met veel leuks, leerzame momenten en uitdagende situaties. Ik heb weer heel wat stappen gezet bij het realiseren van mijn dromen, op welk gebied dan ook. Mijn zoon roept nog meerdere keren op een dag: “Ik kan het!” En als hij bij mij twijfel waarneemt, coacht hij mij: “Jij kan het!” En dat kan ik soms best goed gebruiken.
Laat ik met het sporten beginnen, dat ging lekker! Zumba op het werk heerlijk buiten. Pittige, maar heerlijke strong en chilly billy les. De pound waren weer een paar nummers, maar zo fijn en gezellig. Een circuit training gedaan voor de mudmasters, wederom gezellig en pittig. Een vriendin van me noemde heuveltraining en dat leek me een goed idee voor de zaterdag. Ik moest eerst in Oldenzaal zijn om wat uit te zoeken, liep daar circa 4 km en besloot door te rijden naar de Lutte. Prachtige omgeving en een mooi glooiend landschap, perfect voor een heuveltraining. Eigenwijs als ik ben ontbrak iedere voorbereiding. Ik liep willekeurig een kant op, met mijn telefoon bij me, kan me niets gebeuren. Mijn man en kinderen waren daar iets minder zeker van en hadden al aangegeven dat als ze rond etenstijd niets van me hadden gehoord, ze hulpdiensten zouden bellen 😉 De eerste 4 kilometer liep ik heerlijk, veel op en af en het was adembenemend. Wanneer is het handig om op de knooppuntborden te gaan kijken voor de terugweg? Nee nog niet, het is nog veel te mooi en ik ben nog lang niet moe. De bospaadjes werden verruild voor wegen en de borden met knooppunten stonden er ook niet meer. Nog iets verder dan maar. Bij kilometer 8 kom ik het bord van Beuningen tegen, hé dat was niet de bedoeling. Ik wil bos en heuvels en in en om de Lutte. Ik besluit toch mijn telefoon maar te raadplegen, ik stel de navigatie in. Vervolgens loop ik kilometers lang langs een grote weg, mijn benen voelen inmiddels als lood. De navigatie zegt ook niks meer. Moet ik nog uitleggen hoe ik me voel? Ik kom ondertussen wel weer fietsborden tegen waar de Lutte op vermeld wordt. Ik volg ze een stukje. En dan opeens herken ik een bospaadje van lang geleden met mijn loopmaatje. Ik weet dat het stijl omhoog loopt, maar wat heb ik daar een zin in. Ik geniet van het paadje en denk weemoedig terug. Ik kronkel wat door het bos en zie in de verte de kerk van de Lutte. Om eerlijk te zijn voelt dat wel als een opluchting. Het was fijn om weer even alleen op avontuur te zijn geweest, daar was ik wel aan toe. Mijn benen en rug waren moe en dat voelde ik vanmorgen voordat ik richting bootcamp ging ook nog wel. Een warming up met verschillende oefeningen en daarna; benen!! Ik vond het programma behoorlijk intimiderend; 100 squats- 400m lopen- 90 squats- 400m lopen- 80 squats- 400m lopen enzo door tot 10 squats. We mochten twee keer de squats omruilen voor situps. Ik heb het bij 70 gedaan, het duurde veel langer dan squats, dus besloot ik het bij 1 ruil te laten. Heb ik al eens genoemd dat ik best fanatiek ben 😉 Ik lag na de eerste serie squats al op kop en wilde dat ook behouden. Ik kon in een lekker pittig tempo doordoen en dus lukte dat ook. Ik voelde wel dat het lopen er in hakte, de laatste keren met zwabberbenen en het tempo zakte iets. Bij thuiskomst zag ik dat mijn hartslag 195 had bereikt, dat is me nog niet eerder gelukt, maar dat verklaard wel mijn doorlopende gehijg. Na de 10 squats vroeg ik of we af moesten sluiten met lopen, “nee het is klaar, oh wacht, jullie lopen allemaal wel makkelijk, dus doe maar”. Dan had ik de vraag maar niet moeten stellen, dom! Twee minuten rust en daarna; wallsit! Met de opmerking om de benen extra te laten verzuren. Als ik ergens een hekel aan heb. Het bleef ook niet bij 1 minuut, we wisselden het af met de hoge plank. Na twee keer vroeg ik nerveus aan de trainer hoe lang hij nog van plan was hier mee door te gaan. Mijn benen wilden echt niet meer. Nog 1 keer. Het scheelde dat ik de anderen ook grimassen zag trekken en kreten hoorde roepen. De trainer gaf nog iets aan over gefrustreerd zijn en dat afreageren, jaja dat dacht ik al. Het was wel weer een heerlijke training. Ben wel echt fan van de bootcamp!
Deze week ook weer stappen kunnen zetten voor Running Miracle. Ik heb de eerste shirtjes binnen. Ze zijn zo ontzettend gaaf! Samen met mijn oudste zoon maakte ik foto’s. En meteen al een aantal reacties van mensen die er ook graag 1 willen. Super!! Deze week werd ik benaderd door een oude bekende met de vraag of ik een groep mensen binnen hun bedrijf wil begeleiden naar een 5km bedrijvenloop. Wauw! Dat zag ik niet aankomen! Ik voel me zo vereerd dat hij mij daarvoor vraagt! We hebben het een en ander doorgesproken en aankomende week gaan we er al mee starten. Heel iets nieuws voor mij, mensen die mij kennen, weten dat het ver uit mijn comfortzone ligt. Maar wat heb ik er een zin in en wat lijkt het me gaaf om te doen! Gelukkig heb ik iemand in huis die me veel zelfvertrouwen kan geven 😉 Ik had me ook opgegeven voor een Webinar van sportrusten over ademhaling, voeding, sporten en alles aan de vakantie gekoppeld. Dat was super interessant. Ik zag dat ze in het najaar nog een aantal webinars hebben; over periodiek vasten, mediteren, tem je brein en hoe val je wel 5kilo af. Daar heb ik me ook meteen maar voor opgegeven. Ze hebben een online boek over 7 gouden tips voor hardlopers. Ik heb er een begin in gemaakt en dat is al net zo boeiend.
En ook verder heb ik deze week niet stil gezeten. Ik ben verder gegaan met de cursus timemanagement. Volgens mij duurt deze nog een paar dagen nu. Veel opdrachten die me inzicht geven, inzicht in hoe ik mijn tijd besteed, inzicht in mezelf. Het zet me aan tot nadenken. Ik zal er binnenkort als ik er helemaal mee klaar ben, meer over delen. Ik denk dat het voor iedereen een leerzame cursus is. Als ik deze cursus heb afgerond, ga ik verder met de cursus manifesteren van FiaFiaFactory. Daar heb ik erg veel zin in. Ben erg benieuwd naar verdere verdieping op dit gebied. Afgelopen week heb ik ook een sessie gevolgd. Daar zat een prachtige visualisatie in. Ik zag het voor me en hoorde de geluiden ook. Zo fijn! Ook kwam er veel stof tot nadenken uit naar voren. Ondanks dat ik Reiki kreeg voor een goede nachtrust, resulteert een sessie vaak in een nacht amper slapen. Nu ook. Voor mij was het de druppel om een knoop door te hakken. Mijn oudste en jongste zoon sliepen nog altijd bij mij in bed, tijd voor goede afspraken en vanaf dat moment slapen ze in hun eigen bed. En wat voel ik me, nu, een aantal dagen verder, uitgerust! Na aanleiding van de sessie spraken we af dat ik na de cursus wat wil je intuïtie je vertellen, ook de coachcursus ga doen. Waarschijnlijk kan ik deze ook goed gebruiken voor Running Miracle, ik wil handelen/coachen vanuit mijn gevoel, vanuit mijn intuïtie. Hoewel ik het ontzettend spannend vind, heb ik enorm veel zin om er mee aan de slag te gaan.
Vanmiddag nog even een momentje quality time met het gezin. En waar kunnen we dat beter doen dan in de speeltuin? Mijn dochter showt me even hoe de monkeybars moeten, over zelfvertrouwen gesproken. En vindt daarna de rekstok. Mijn moeder zegt vaak dat ze precies zo is als hoe ik vroeger was. En daar bij de rekstok, zie ik ook echt mezelf. Ze gaat eindeloos door om dat wat ze wil voor elkaar te krijgen. En het lukt haar ook. Ze slingert alle kanten op, ik begrijp wel hoe ze aan alle schrammen en blauwe plekken komt. En waarom ze ’s avonds zo moe is. Ze merkt op dat ik haar volg, ze lacht, ze straalt. Ik mag ook en doe maar wat graag met haar mee. Met veel moeite krijg ik nog een dubbele koprol voor elkaar, voor al het andere is hij te laag voor mij. Maar wat een heerlijk moment om samen met mijn dochter aan die rekstok te hangen. Ik heb de blauwe plekken op mijn armen, zij haar haren nat op haar hoofd. We komen samen even bij in de schommel, voor we huiswaarts gaan. Bij het uitlopen van de speeltuin kijkt mijn man me gemeen, uitdagend aan en springt met twee benen op het bankje. Ik had het zien aankomen, die lol gun ik hem niet. Ik kijk met precies dezelfde, strakke, uitdagende blik terug en spring met twee benen tegelijk op het bankje ernaast. Dat geeft een lekker gevoel zeg!!
Lieve groet, Cobie