Motivatie; wat drijft jou tot bepaald gedrag? Gisteravond tijdens de duurloop raakte ik hierover met iemand aan de praat. Natuurlijk speelt motivatie bij sport, bij hardlopen een rol. Vaak zelfs een grote rol. Je hebt motivatie nodig om je er toe te zetten. Om te beginnen, om vol te houden. Je hebt motivatie die vanuit jezelf komt; intrinsieke motivatie. En je kan gemotiveerd raken door factoren van buitenaf; extrinsiek. Het zal geen verrassing zijn dat je beter intrinsiek dan extrinsiek gemotiveerd kunt worden.
En gisteravond kwamen we dus op de vraag; waarom loop jij hard? Onze antwoorden verschilden nog al. Zijn antwoord was om lekker bezig te zijn, conditie op peil houden en vooral zonder concreet doel. Hij gaf aan regelmatig niet zo gemotiveerd te zijn. En zodoende raakten we in gesprek. Ik heb een sterke interne motivatie. Daarnaast vind ik het heerlijk om een doel te hebben, ergens concreet voor te trainen. Maar ook als ik dat niet heb, kan ik mezelf er makkelijk toe zetten. Ik geniet ervan. En als ik eerlijk ben, ik hou van structuur. In mijn gedachten plan ik alles altijd al en het liefst heb ik dan ook dat het zo gaat. Ik heb dus precies in mijn hoofd zitten wanneer ik wil sporten en wat ik wil doen. En daar hou ik me. Nadeel is dus voor mij dat ik hierdoor makkelijk over mijn grenzen ga en dat ik het erg lastig kan vinden als de planning verandert. Ik vind sporten ook zo leuk, dat ik er veel tijd voor vrijmaak. Dan weer terug naar de duurloop van gisteren. Mijn reactie is manieren zoeken om meer gemotiveerd te raken. En als eerste komt doelen bedenken, bij me op. Ik merk dat dat zijn motivatie niet gaat vergroten. We gaan dieper in gesprek over waarom je het zou willen. Misschien is het ook goed zoals het is. We wisselen er gedachten over uit en ik denk dat we elkaar erover aan het nadenken zetten. Hij mij wel in ieder geval.
Later thuis denk ik aan de mensen van de opbouwgroep. Zij zijn na de zomervakantie begonnen en stuk voor stuk zijn ze allemaal zo ontzettend gemotiveerd. Waar ze er in eerste instantie vertwijfeld stonden, hebben de eersten zich ingeschreven voor de 5km van de Enschede marathon. Sommigen gaven de eerste weken aan niks aan hardlopen te vinden. En nu.. Ze komen iedere maandagavond trouw naar de training, zelfs in de stromende regen. En ze lopen allemaal ook zelf nog. Het werd in eerste instantie als optie gebracht. En eerlijk gezegd dacht ik toen niet dat de meesten zo fanatiek zouden zijn. Zouden worden. De drijfveren lijken verschillend te zijn. Ieder heeft andere redenen om daar op maandagavond te staan. En toch, toch is er iets dat bindt. Het plezier! Dat spat er van af! Vooraf een licht gespannen sfeer; gaat het vanavond lukken? Lukken om net dat beetje langer te lopen? Het eerste stukje gaat vaak moeizaam. Daarna is iedereen ontspannen, een overtuiging van dat het ook vanavond weer lukt. Er wordt gekletst, grapjes gemaakt en iedereen sleept elkaar er doorheen. Bij het laatste fluitsignaal zie ik allemaal blije gezichten! Trots, dat spat er van af! Iedereen gaat voldaan naar huis. En de motivatie om weer te gaan lopen, is groot genoeg, voor ieder an sich!
Ik denk ook aan een vraag die iemand mij stelde na de trail die ik dit weekend liep. De trail was ontzettend zwaar, vooral omdat mijn kuit de hele 23km zo veel pijn deed, dat ik eigenlijk aan niets anders kon denken. De vraag die mij gesteld was: “waarom heb je hem uitgelopen?” En die vraag verraste mij nog al. Ik weet mijn precieze antwoord ook niet meer. Ik noemde in ieder geval dat ik ooit een marathon met vergelijkbaar ongemak heb gelopen, dus dat deze afstand ook wel moest lukken. De vraag bleef door mijn hoofd spoken. Waarom? Omdat ik er eigenlijk geen duidelijk antwoord op heb. Natuurlijk was het makkelijker geweest om te stoppen. Misschien wel logischer ook. Toch heb ik dat niet gedaan, geen moment serieus overwogen ook. Ik wilde de trail lopen, moest de trail lopen, zou de trail lopen. Dus dat heb ik gedaan. Op de een of andere manier was mijn intrinsieke motivatie groot genoeg om niet op te geven.
In april wil ik graag de marathon lopen. Als je googelt op marathon uitlopen en dan vooral op wat daarvoor nodig is, staat motivatie met stip bovenaan. Je moet heel helder hebben waarom je dat wilt doen. En nu rijst de vraag; waarom wil ik die marathon lopen. En mijn antwoord is wederom dat ik het niet weet. Wat ik wel weet, is dat ik hem wil lopen. Dat ik er keihard voor ga trainen, dat ik mijn leven er de komende tijd op aan ga passen. Voeding afgestemd op het sporten, voldoende slapen en dagelijks oefeningen voor een sterke core. En dat ik die marathon uit ga lopen, daar ben ik van overtuigd. En mijn motivatie.. wat het is weet ik niet, dat zij er is, weet ik wel zeker!
Wat motiveert jou?
Lieve groet, Cobie