Alles begint nu na de vakantie een beetje op gang te komen. Thuis zijn we eigenlijk allemaal wel blij dat de structuur weer terug is. Volgens mij houden we allemaal wel van onze dagelijkse en wekelijkse terugkerende activiteiten. We vinden het fijn om onder de mensen te zijn. Als ik de kalender bekijk, dan denk ik bij mezelf; dit kan ik beter niet doen. Zeker tot aan de herfstvakantie staan de weken meer dan vol. Afgelopen week was nog enigszins rustig inkomen..
Het gaf mij veel mogelijkheden om te sporten en alles goed voor te bereiden. Twee keer Zumba, een keer HITT (Strong), een snelle 10km gelopen, een total body workout via youtube, bootcamp en ik verzorgde twee hardlooptrainingen. Deze week zal er ongeveer hetzelfde uit gaan zien. Alleen komen er nog twee cursussen bij, morgenavond wat wil je intuïtie je vertellen en donderdagmiddag/avond voor mijn werk een cursus over TOS beleving. En ook al schrik ik bij het zien van de kalender, ik heb zo ontzettend veel zin in alles!!
Bij het hardlopen zocht ik in het verleden altijd een soort van balans. Ik vond het heel gezellig om in een groep te lopen en om samen te trainen. Maar aan de andere kant had ik het ook echt nodig om alleen te lopen. Om even mijn eigen ding te doen. En ik merk dat dat nu verandert. Ik geniet ontzettend van de sociale aspecten van het sporten. De vrije avond die ik dinsdag had vulde ik met een looptraining voor mezelf. Ik vond dat ik dat weer eens moest doen. En dan ook echt een kwalitatieve training voor mezelf. Maar om eerlijk te zijn moet ik mezelf dan echt wel een schop onder m’n kont geven. Vaak zijn dit de trainingen die ik skip. Of ik maak me er makkelijk van af, ik verzin excuses of ik ga heel iets anders doen. Ik mis de gezelligheid, de uitdaging die een ander biedt, het is gewoon lang niet zo leuk! Vandaag opende ik de mail, een berichtje dat ik eigenlijk niet had verwacht. Ik roep hier al tijden over mijn tijd van vorig jaar op de singelloop verbeteren. Maar ik schreef me niet in. Iets met principes; niet mee willen werken aan testen voor een evenement. En dus ging ik ervan uit dat het hem dit jaar niet zou worden. En stiekem vond ik dat ook niet zo erg. Hoef ik ook niet zo vaak zo’n pittige training alleen te doen. En hoef ik ook niet zo diep te gaan. Maar nu dus die mail… Voor het lopersvak heb je geen QR code nodig. Ik lees de zin nog zeker drie keer om zeker te zijn dat ik het niet verkeerd begrijp. En nu, nu vind ik van mezelf dat ik me toch moet inschrijven, dat ik er toch voor moet gaan. Er is nog wel een knop in mijn hoofd die om moet. Ik wil sneller lopen dan vorig jaar, heb minder specifiek getraind. Daar staat tegenover dat ik nog twee dinsdagen heb, me nog twee keer kan overtuigen tot een pittige looptraining. Wie me kent weet vast dat ik de beslissing al genomen heb. De gezelligheid en uitdaging krijg ik bij de wedstrijd dubbel en dwars. Ik weet dat zo’n evenement me zo veel voldoening gaat geven, zo veel energie. Me weer even laat beseffen waarom het hardlopen zo fantastisch is. Over sociaal gesproken.
De Zumba op het werk is ook ontzettend gezellig. Ik denk ook dat dat de reden is waarom de groep al zo groot is en steeds verder groeit. Iedereen is enthousiast en iedereen geniet van dat samen bezig zijn.
Het samen sporten met een vriendin vind ik erg fijn. Ook hier komen gezelligheid en uitdaging samen. Haar idee om samen kickboks lessen te gaan volgen op een ochtend als mijn jongste naar school is, staat mij dan ook wel aan.
Bij de bootcamp vinden gezelligheid en uitdaging elkaar ook zeker. Dat werd vandaag wel duidelijk in de stromende regen, de opkomst was er niet minder om. Terwijl iedereen met een verbeten gezicht puft en kreunt, vliegen de grappen in het rond. En als we dan een heel kort stukje moeten sprinten en iedereen gaat in de sprinthouding staan en sprint op vol vermogen weg, zegt dat genoeg.
Bij het geven van de hardlooptrainingen merk ik dat ik het sociale stuk ook het belangrijkste vind. Dat is wat de mensen bindt en ervoor zorgt dat mensen in een groep komen trainen. Vrijdagavond was de eerste training in Enschede. De mensen waren enthousiast, happy en voldaan naderhand. En ik ook! Ik zag op de heenweg een regenboog, alsof me gezegd werd; het is goed, zo moet het zijn. En het was ook goed. Het was precies zoals het moest zijn.
Ook buiten het sporten om merk ik dat ik het sociale steeds belangrijker vind. Het hardlopen was in het verleden wel een manier om onder veel “sociale verplichtingen” uit te komen, het hoefde van mij niet zo nodig. Dat verandert nu. Ik ben graag onder de mensen, spreek veel af met vrienden, collega’s en met mensen uit het verleden. Vandaag kwam een jeugdvriendin met haar kinderen op bezoek. Zo fijn om herinneringen op te halen, te kletsen en te merken dat onze kinderen het ook zo goed met elkaar kunnen vinden. Als ze dan uiteindelijk uren later weggaat dan dat ze zou, weet ik dat het gevoel van gezelligheid ook echt wederzijds was. Ik ben opgeladen met positieve, sociale energie. Ik kan de dagelijkse sleur weer aan. De volle kalender krijgt een plekje en ik ga vol enthousiasme aan deze nieuwe, drukke, gezellige en uitdagende week beginnen.
Lieve groet, Cobie