21 maart 2021
Mijn enthousiasme blijft en groeit. Running Miracle krijgt vorm zoals ik graag wilde en hoopte. Er zijn inmiddels 65 leden, er komen wat reacties, een hele lieve blog. Ik heb nog een schema gemaakt voor iemand. Ik heb een evenement gepland en er zijn een aantal geïnteresseerden. Ik vind het erg leuk om mee bezig te zijn, berichten maken, nadenken over het hoe en waarom en mijn eigen grenzen verleggen op verschillende gebieden. Het enthousiast over hardlopen praten kan ik wel, dit alles vormgeven, is nieuw voor mij. En ik leer er ontzettend veel van!
Vandaag weer met z’n drieën bij het Rutbeek getraind, hardlopen zat er voor een niet in. En daarom werd het een crossfit training. We wandelden naar een mooie plek, een korte warming up en toen de kern. 10 Hang squat snatches, gevolgd door 15 burpee broad jumps, dan 20 hang squat snatches, gevolgd door 15 burpee broad jumps, 30 hang squat snatches, zo door tot 50 en dan afsluiten met 15 burpee broad jumps. De squats waren met een buis, buis op je knieen, zelf zakken en met een soort sprong de buis boven je hoofd in een squat. Klinkt simpel, ik vond de uitvoering knap lastig. 150 Keer kunnen oefenen en ik denk dat hij nog niet 1 keer perfect ging. Maar goed die voel je wel in je bovenbenen. De brupee variant, was een burpee tot plat op de grond, opdrukken en dan gevolgd door een grote sprong. En na 15 burpees sta je ook wel even uit te hijgen. Ik dacht in eerste instantie dat de training wel meeviel, maar bij het teruglopen voelden mijn benen toch wel erg slap. En inmiddels begin ik ook mijn schouders en armen te voelen. Ik denk dat ik van de week nog wel even terug denk aan deze training. Zo fijn om weer met elkaar te kunnen trainen!!
Ik hoopte vanmiddag nog een stukje te kunnen hardlopen. Vrijdag wil ik graag de tweede trail lopen en ik had nog wel een mentaal zetje nodig. Ik zou voor een rustige 10km gaan, ware het niet dat de eerste km al snel ging. Mijn horloge als prestatieniveau +7 aangaf en ik eigenlijk wel lekker liep. Om een lang verhaal kort te maken, het werd wederom een snelle 10, 56 min en 32 sec. De laatste kilometers waren zwaar, maar wat ging het lekker.
Verder was ik deze week erg moe, ik besloot even bij te tanken. Maandagochtend nog gelopen en daarna koos ik ervoor om een half uurtje langer te slapen. De lessen heb ik wel gevolgd en dat voelde goed.
En vrijdag staat dus de tweede trail op de planning. Ik ga maar uit van ongeveer 25km. Ik had nog graag een lange duurloop van 20km willen doen, maar dat zat er niet in (had ook natuurlijk ook andere keuzes kunnen maken, maar ik vond dit de leukste ;-). En dus zal ik het hiermee moeten doen. Iemand noemde al dat deze afstand op karakter wel kan. Ja, dat kan, dat weet ik. Maar soms is iets meer zekerheid hebben door oefenen fijn, geeft je iets meer zelfvertrouwen.
En dat brengt me eigenlijk precies bij het punt waar ik het graag over wil hebben. Het mentale stuk van hardlopen, van sporten in het algemeen. Dat stuk fascineert me, het interesseert me. Zowel bij me zelf als ook bij anderen.
Ik denk dat ik mezelf redelijk ken. Over het algemeen weet ik goed wat ik moet doen om mezelf ergens doorheen te slepen, ergens voor op te peppen of hoe ik mezelf over drempels heen help. Ik kan de knop in mijn hoofd vaak omzetten. Ik hou van uitdagingen, nieuwe dingen en ik schuw een beetje adrenaline niet. Dit helpt me om mijn grenzen op te zoeken en er overheen te gaan. Ik weet vaak ook wat voor kick het naderhand geeft als je dit doet. Als ik tijdens het sporten momenten heb dat het zwaar is, heb ik ook vaak allerlei strategieën. Die 50 hang squats snatches van vanmorgen waren halverwege ook niet leuk meer, ik nam me voor om bij 25 een korte pauze te houden. Dat sleept me door het eerste deel. Bij 25 denk ik, dat doe ik bij 30, dan ben ik over de helft. Bij 30 ben ik blij dat ik al over de helft ben en helpt dat me verder. Tijdens zware stukken bij het hardlopen, een stuk interval of het laatste stuk van een tempoloop, helpt het me vaak om te gaan tellen. Geen idee waarom, maar het leidt af. In een wedstrijd ben ik vaak aan het rekenen, wat heb ik deze km gelopen, wat wil ik de volgende km lopen, wat moet ik lopen voor de beoogde tijd. Ik kan je wel vertellen dat er in de laatste kilometers vaak niks meer klopt van het rekenen, en ook dat maakt niet uit. Het leidt wel af. En als het maar genoeg afleidt, loop je stevig door en pakt de miscalculatie alleen maar in je voordeel uit 
Ook denk ik dat ik mezelf vaak goed kan motiveren. Neem nu bijvoorbeeld de trail van vrijdag. Enerzijds baal ik dat ik niet nog een lange duurloop heb gedaan, aan de andere kant bedenk ik ook dat ik vaak meerdere uren op een dag sport zonder problemen. Dus met de conditie zit het wel goed en het hoeft niet in een hoog tempo. Ik probeer ook uit alle trainingen die ik doe wel iets positiefs te halen, dat motiveert en stimuleert ook enorm. Verder hou ik alles bij (een hardloperstrekje ;-), voorheen op papier, nu doet mijn horloge dat. Je kunt de progressie dan makkelijk zien en dat werkt ontzettend motiverend. En zo nu en dan heb je gewoon een training dat het allemaal niet werkt. Je kunt de motivatie niet vinden, het afleiden lukt niet, alles voelt zwaar en eigenlijk kom je om in zelfmedelijden. En dat hoort er ook gewoon bij. Het maakt je sterk. Ik probeer op zo’n moment maar te berusten in de situatie, wetende dat het goed is en dat het de volgende keer weer beter/makkelijker gaat.
Wat ik ook erg inspirerend en fascinerend vind, is het mentale stuk bij anderen. En vooral dat het me soms lukt om anderen daarbij te helpen. Handvatten geven om afleiding te vinden. Anderen hun eigen progressie laten zien. Ze voorhouden wat mogelijk is en ze dat ook laten ervaren. En mede hierdoor anderen in zichzelf te laten geloven. Kleine dingen zeggen of laten zien, waardoor er een knop om gaat. Het is magisch, maar het kan. Het kan bij iedereen. Heb een beetje vertrouwen, ervaar en vooral; geloof in jezelf!!
Ik zie dit stuk ook terug in het traject, hoe het doorwerkt op andere gebieden. Zo leuk om te ervaren. Ik ben en blijf enthousiast. Het afvallen gaat gestaag door. Het eten van onbewerkte voedingsstoffen voldoet me ontzettend goed. Ik vraag me wel af of ik voldoende binnenkrijg van alles. En dan bedoel ik vooral eiwitten en de verschillende vitamines B (D slik ik al extra). Dat binnenkort maar eens goed uitzoeken.
Zelf hoop ik deze week nog een paar grenzen te verleggen. Spannende dingen op de planning, waardoor ik hoop te groeien. De trail is er een van en tevens hoop ik dat ik hem net zo loop als de vorige. Even een moment voor mezelf, weg van alles en iedereen en even alles een plekje geven. It all excites me and scares me at the same time, it might be good to try!!
Lieve groet, Cobie