20 februari 2021
Ik dacht dat ik in het verleden de hel met hardlopen wel eens had gevonden; een marathon lopen en het bij 13 km al niet leuk meer vinden, omdat ik veel te hard was gestart en de hardloopvierdaagse, 6 etappes in 4 dagen en dan bij de tweede etappe geblesseerd raken, ook door mijn eigen overmoed natuurlijk. En aangezien opgeven niet in mijn woordenboek voorkomt, is mijn eigen hel snel gecreëerd. Maar de loop van vandaag kan ik ook zeker aan dit rijtje toevoegen, pffff het was zo niet leuk!!!!
Laat ik bij het begin beginnen. Deze week was de start van het traject waar ik aan meedoe. Maandag begon ik met de detoxweek. Zes eetmomenten op een dag, geen eten dat moeilijk door je lichaam wordt verteerd (amper dierlijke producten en bepaalde granen). Tot en met donderdag ging het erg gemakkelijk. Allemaal lekkere recepten en wel eens een beetje honger, maar dan is het volgende eetmoment ook al weer bijna. En vrijdag veranderde dat, ik kreeg honger, bleef honger houden. En of het nou echt honger is, was? Vrijdag is vaak de dag dat ik iets meer tijd voor mezelf heb, als de kids naar school zijn even een momentje voor mezelf. En dus kreeg ik zo’n zin in iets lekkers en voelde ik honger. Het kostte me moeite om mijn gedachten te verzetten en het even niet te voelen. Ik was ook ontzettend moe, dus ’s avond op tijd naar bed, dan gaat het de volgende dag vast beter. Niet dus!! Alle recepten zijn nog steeds heerlijk, maar het hongergevoel of waarschijnlijk eerder snaai gevoel, blijft. Daar kwam bij dat de twijfel begon toe te slaan. Maandag gaf de weegschaal 80,2kg aan, vanmorgen 77,0kg. Dit gaat wel erg hard, gaat het niet te hard? Eet ik dan toch echt altijd zo slecht dat ik nu zo makkelijk af kan vallen? Ik had ook een lange duurloop op de planning staan als voorbereiding voor de trail, 20km. Gaat dat wel lukken of heb ik mijn lichaam inmiddels behoorlijk uitgeput?
Ik had met mezelf afgesproken dat ik het allemaal zou proberen, alles zou gaan ervaren, dus ook dit. Halverwege vorige week had ik mijn hak kapot gelopen. Het was erg pijnlijk, grote open blaar met bloed en andere viezigheid. Ik plakte het afgelopen week steeds af met een pleister en met bepaalde loopschoenen, was het wel te doen (helemaal als de adrenaline eenmaal op gang komt ;-). Vanmorgen was het nog gevoelig, voordat ik aan mijn duurloop begon, voelde ik weer. Ik voelde niets meer, er zat dus ook zeker een mentaal stuk bij. Ergens bang dat de lange duurloop er niet door lukt, of dat ik mijn hak door het lopen nog verder stuk maak. Dit was even de schop onder mijn kont die nodig had, mentaal herpakken en er gewoon voor gaan. Ik besloot voor het lopen nog mijn tussendoortje van de middag te nemen, een banaan. Dan moet het zeker lukken. Wel had ik voor de zekerheid wat rozijnen en dadels meegenomen, maar ik had al bedacht dat ik het zonder wilde doen vandaag. Gewoon om mezelf te laten zien dat het wel kan.
De hele lange duurloop was dus echt gewoon VERSCHRIKKELIJK!! Ik kon vanaf de eerste stappen nergens anders aan denken dan aan eten en aan mijn twijfels. Mijn horloge gaf na 1km als prestatieniveau 0 aan, hoe hoger het getal hoe beter. En het is gewoon altijd een plus 6 of een plus 8. En nu een 0! Zie je wel, een heel slecht idee dit. Nee niet doen, je zou er voor gaan! Ik heb me echt op alle mogelijke manieren proberen af te leiden, maar het mocht niet baten. Foto’s gemaakt van de mooie natuur, mijn gedachten bewust naar iets anders gestuurd. Helaas. Met mezelf dan maar de compromis gemaakt om elke paar km een paar passen te wandelen en een paar slokjes water te drinken, iets met lief zijn voor mezelf. Ik liep de tijden die ik wilde, mijn ademhaling was rustig en ik had echt nergens last van. Lichamelijk ging het dus eigenlijk gewoon super. Helemaal geen reden om de twijfel te laten overheersen. Het bleef een gevecht met mezelf. Ik probeerde mezelf op te peppen, met hier word je sterk van en zo’n loop is ongetwijfeld goed voor de vetverbranding en dat stuk gaat ook goed op afstanden die nog veel langer zijn. Hou op met zelfmedelijden en loop gewoon door. Je wilt dit alles zelf, dus even doorbijten nu. En dan opeens hoor ik het nummer; “over de muur”. Ik hoorde dit nummer ook op het mooiste stuk van de trail die ik in september liep. Ik voelde me toen volledig vrij, ik deed dat wat ik wilde en het voelde goed. De afgelopen tijd kom ik het steeds tegen bij coronaonderwerpen, het gebrek aan vrijheid. En vanmorgen vroeg mijn dankbaarheidsapp een nummer te noemen waar ik dankbaar voor ben, ik noemde deze. Het nummer raakt me. Geen toeval dus dat ik nu hoorde terwijl ik met mezelf in gevecht was. Dit is je vrijheid, dit is de keus die je zelf hebt gemaakt. Ook al is het nu even zwaar, het komt goed! Je gaat je vrijheid vinden, het gaat allemaal lukken. Helaas ging de knop niet om en bleef het een worsteling. Net voorbij 15km kwam ik een bekende tegen van lang geleden. Hij heeft me ooit gehaast bij een 10EM en we liepen wel eens samen of kwamen elkaar tegen. Nu was deze ontmoeting erg welkom! We kletsen even en eigenlijk eindigden we het gesprek met de conclusie dat lopen en genieten van alles om je heen zo fijn is. Ik kon het gevoel een paar honderd meter vasthouden. Inmiddels was het niet zo ver meer en probeerde ik me daar maar op te focussen. Afgelopen week 3x ’s ochtends vroeg voor werk en ochtendspits 5km hardgelopen op de nuchtere maag. Dat lukte ook, nu hoefde ik nog maar een paar km, dus kom op, dat kan echt! De vorige keer dat ik 20km liep had ik op dit stuk al overal last van, nu had ik nergens last van. Dus echt geen reden om me zo te voelen. Ik wist dat ik de 20km niet vol zou lopen als ik rechtstreeks naar huis zou lopen. En ik moest van mezelf gewoon de 20 halen. Vrijdag wil ik de eerste trail gaan lopen, deze is 23,8km. Laat het dan in ieder geval een kwalitatief goede hel worden. Verschrikkelijk is het toch al, dus of dat nou een km langer duurt. Na een extra lusje drukte ik mijn horloge bij precies 20km uit. Ik had het gedaan!
Ik besloot wat extra fruit te nemen en na het avondeten besloot ik een toetje te nemen van sojayoghurt met aardbeien en honing, om de calorieën toch maar enigszins aan te vullen. Mijn horloge gaf aan dat ik vandaag 3200 calorieën had verbrand, waarvan er 1800 tijdens de duurloop. De detoxweek duurt nog 1 dag. Die ga ik zeker doorkomen. Ik heb me voorgenomen dat ik deze manier van eten en drinken vol wil blijven houden, ik merk dat mijn lijf zich er op zich goed bij voelt. Wel wil iets meer koolhydraten toe gaan voegen, als bijvoorbeeld speltpasta ipv alleen groente en vegetarische producten. Aankomende week wil ik in ieder geval zorgen dat ik woensdag en donderdag goed en voldoende eet, zodat ik vrijdag van de trail hopelijk iets meer kan genieten. Vandaag was een leerzame training. Soms heb je dit ook gewoon even nodig. En er is ook niks ergs aan om jezelf even tegen te komen. Ik weet dat ik sterk ben en dat ik hoe dan ook die man met de hamer kan verslaan (of het dan tussen mijn oren zit of niet). Uiteindelijk zijn dit de trainingen die er toe doen.
Wat de trail betreft; ik ben er klaar voor! De generale is gelopen, spullen uitgetest en de route staat geprogrammeerd in mijn horloge en in mijn telefoon. We combineren het met een familiebezoek, waardoor ik nu niet zelf hoef te rijden. Het is in de buurt van waar wij vroeger op de camping stonden. Ik ken het gebied enigszins, wat wellicht scheelt met verdwalen. Ik ben erg benieuwd naar de ervaring! Een slechte generale belooft een goede repetitie!
Lieve groet, Cobie