7 februari 2021
Laat ik eens verwijzen naar de quote op startpagina van mijn blog: “if it excites you and scares you at the same time, it might be a good thing to try”. En dat is precies mijn gevoel op dit moment! Zoals na mijn vorige blog duidelijk zal zijn geworden, heb ik een paar weken thuis doorgebracht. Gelukkig heb ik me geen moment ziek gevoeld en heb ik ook dagelijks door kunnen sporten. Maar thuis zitten zorgt er bij mij wel voor dat ik na ga denken. Vaak over waar ik op dit moment sta en over waar ik graag naar toe zou willen. En dit nadenken resulteerde er dus in dat er weer leuke, spannende activiteiten op de planning staan.
De organisatie van de trail die ik in september liep, gaf aan dat de komende trails vervallen. Ze gaven echter wel een mooi alternatief; high five. Als je je hier voor aanmeldt, krijg je de routebestanden van de 5 trailwedstrijden die anders als eerste in het jaar plaats hadden gevonden. Je kan zelf bepalen welke trail je loopt en wanneer, je moet je wel vooraf inschrijven omdat er maar een bepaald aantal mensen tegelijk in hetzelfde gebied mogen lopen. Naderhand kun je je tijd doorgeven. Als je drie van de vijf trails loopt, krijg je de medaille. Ik heb me ingeschreven voor de afstand die varieert tussen de 23 en 25 km. En nu zul je denken, wat heeft dit met grenzen verleggen te maken. Qua lopen maar een klein beetje. Ik moet zorgen dat ik weer wat meer afstand in mijn benen krijg, maar zelf verwacht ik dat dit na twee wat langere duurlopen wel moet lukken. Ik sport vaak meerder uren op een dag, dus dat schrikt me niet zo af. Wat ik wel spannend vind, is dat ik mezelf moet redden. Ik las de informatie van de high five en stond meteen in dubio. Dit is wat ik wil, maar dit vind ik ook ontzettend eng. En dan zit je dus thuis, ik had me al eens voorgenomen om geen belemmeringen meer te zien. Alleen maar kansen. En dan besluit je impulsief, om er gewoon niet over na te denken en je gewoon meteen maar in te schrijven. De dichtstbijzijnde trail is in de buurt van Ommen, de overige vier zijn in Drenthe. En wie mij kent, weet dat autorijden niet bepaald mijn hobby is. Maar ja, geen belemmeringen he? En ik had dus voor mijn verjaardag dat prachtige horloge gekregen, deze wilde ik omdat je er routes in kan zetten. Maar-ik-heb-dus-echt-werkelijk-geen-idee-hoe. Ik-ben-zo niet-handig-met-techniek. En-ik verdwaal-werkelijk-overal. Het komt er dus op neer dat ik mezelf de komende tijd eerst in het horloge moet gaan verdiepen. Vertrouwen moet krijgen dat ik de route er in kan zetten, de route ter plekke kan bekijken en dan ook nog gelijktijdig mijn tijd bij kan houden (voor de organisatie). Het is dat ie zo duur is, anders zou ik serieus overwegen om om beide polsen een horloge te gaan dragen ;-). De drempel van het zelf er naar toe rijden is ook nog wel een dingetje. Dan de andere kant, heerlijk alleen zwerven in een onbekende, prachtige omgeving. Dat is hoe lopen voor mij hoort te zijn. Een mooi doel om de komende tijd voor te trainen en dan 5 mooie loopjes in het verschiet. It excites me and scares me at the same time, mijn nieuwsgierigheid wint!
En dan een ander stuk grenzen verleggen. Een vriendin van mij heeft besloten om een traject aan te bieden op het gebied van gezondheid en spiritualiteit. En ook daar ben ik wel erg nieuwsgierig naar. ik zou wel graag iets gezonder willen eten en wat willen afvallen (de weegschaal geeft toch nog wel flink wat kilo’s meer aan dan tijdens mijn actieve hardloopperiode). En ik zou wel graag wat dichter bij mezelf willen komen. Volgende week start het traject. Ik heb er heel veel zin in, maar ik vind het ook erg spannend. Het begint met een detoxweek, enerzijds lees ik de recepten en denk ik, is best te doen. Anderzijds vrees ik nu al voor de honger. Diëten is niet zo mijn ding, ik ga vaak gewoon meer sporten. Hoewel ik de afgelopen weken flink door heb gesport, merk ik wel dat mijn broeken weer strakker zitten. Door het binnen zitten heb ik de alledaagse beweging gemist. En het eten denk ik eigenlijk nooit zo om. Ik durf wel te zeggen dat ik suikerverslaafd ben. Ik kan het best een aantal dagen laten staan, maar dan trekken de dropjes, chocolade, zoete broodbeleg etc toch wel weer. En ook gaan we thuis eigenlijk altijd voor gemak. Afhalen en bezorgen is maar sporadisch, maar wel veel makkelijke gerechten met kant en klare sausjes enzo. En dat wil ik nu toch wel eens doorbreken. Iets meer gaan eten zoals het bedoeld is, pure ingrediënten en geen of amper geraffineerde suikers meer. En ik zou graag weer wat dichter tot mezelf komen. Vaak vlieg ik maar door, prop meer uren in dag dan kan en alles zonder pauze. Ik merk dat ik weer vaker hoofdpijn heb (bijna dagelijks) en dat ik weer vaak wakker lig ’s nachts. Ik heb mezelf al voorgenomen om mijn ritme iets om te gooien. ’s Ochtends eerst een half uurtje hardlopen ipv een workout. Ik doe bij de lessen nu veel oefeningen en hardlopen kom ik amper aan toe. Ik heb het afgelopen week gedaan en het beviel erg goed, fris aan de dag beginnen en juist weer dat doen waar ik me goed bij voel. En door het vroege opstaan ook weer iets meer regelmaat. Met het traject erbij hoop ik dat alles een beetje op zijn plek gaat vallen. Ik heb er zin in, ben nieuwsgierig, maar vind het ook spannend. Hoe confronterend zal het zijn? Het ligt een stuk buiten mijn comfortzone. Geen belemmeringen, ik zal er met de volle 100% voor gaan en ben vooral heel erg benieuwd.
Gisteren heb ik samen met een vriendin haar 5km gelopen. Ook dat was grenzen verleggen, zowel voor haar als voor mij. Ze heeft haar 5km in korte tijd opgebouwd. En gisteren verlegde ze haar grens door samen te lopen en door het in een toptijd te lopen. Via Running Miracle had ze mij om hulp gevraagd. Ze vroeg of ik haar online kon begeleiden. Alles was nieuw voor me. We stelden samen een plan op en evalueerden steeds. Het is echt een succes geworden en ik denk dat we beide erg dankbaar zijn voor de prachtige ervaring. Ik heb er veel van geleerd, juist op andere gebieden dan ik op voorhand dacht. Ik kon haar helpen patronen te doorbreken, mentale blokkades weg te halen en haar daardoor in haar kracht te zetten. Ze kon veel meer dan ze zelf had gedacht en dat werd gisteren dubbel en dwars bevestigd. We hebben afgesproken om samen verder te gaan. Ik verheug me er echt op en ik hoop in de toekomst meer mensen te kunnen helpen op wat voor manier dan ook.
“It excites me and scares me at the same time, but it might be a good thing to try”
Lieve groet, Cobie