18 oktober 2020
Volgens mij heb ik in het verleden al eens een blog gehad met dezelfde titel… Zo veel jaar verder en niks wijzer…
Deze week hadden we herfstvakantie. Na de marathon van zondag voelde ik me eigenlijk wel goed. De eerste les stond pas weer op woensdag gepland, dus heerlijk een paar dagen om bij te komen. Ware het niet dat ik het maandag wel tijd vond om wat achterstallige dingen in het huishouden te doen. Maar ja, ik voelde me goed. En de challenge ging natuurlijk ook gewoon door. De rustdag had ik op zondag genomen, dus maandag, dinsdag en woensdag stonden de laatste dagen op de planning. Met een idioot hoge aantallen. Op woensdag waren het 125 sit ups, 200 crunches, 65 leg raises en 120 sec plank. Dit resulteerde er wel in dat ik doorlopend enige buikpijn had, spierpijn?
Op woensdag lekker in het bos gewandeld. En ’s avonds Zumba en Strong gevolgd. En ook dat ging eigenlijk wel lekker. Ach ja, ik zou mezelf niet zijn als ik niet volle bak mee zou doen. Donderdag merkte ik toch wel dat ik wat gedaan had, ik was moe en niet vooruit te branden. Nou ja, goed opladen voor de lessen ’s avonds. En eigenlijk voelde ik bij de Zumba al dat het niet makkelijk ging. Aangezien het woord opgeven niet in mijn woordenboek voorkomt, toch ook de les Pound er achteraan gevolgd. Ik voelde dat mijn buik verkrampt was (van de challenge) en halverwege het een na laatste nummer schoot het in mijn rug. Ik kon de les afmaken, maar voelde wel dat het niet goed was. En vrijdag mocht ik de prijs betalen. Rechtop lopen lukte niet en bij alles deed mijn rug zeer. Met de kids naar de speeltuin om toch een beetje in beweging te blijven. Steeds gerekt en geprobeerd rechtop te staan, lopen en zitten. Ik baalde, maar had het dus echt aan mezelf te danken. Ik weet dat je na zulke lange afstanden lopen rustig aan moet doen. En eigenlijk helemaal niet moet springen, draaien etc. En wat had ik in de lessen gedaan.. Ik zoek graag mijn grenzen op. En soms ga je er dan overheen. Eigen schuld. En nu kan ik wel zeggen dat ik er van leer, maar ja dat is dus niet zo. Een volgende keer denk ik weer net zo hard dat het allemaal wel kan, voel ik me weer net zo goed en denk ik weer dat dat alles voor mij niet geldt. Ik zal mezelf nog wel eens vaker tegen gaan komen…denk ik..vrees ik.
Gisteren voelde mijn rug iets beter. Ik kon wel weer bewegen en er stonden nog genoeg huishoudelijke klusjes op de planning. De training die voor vandaag was afgesproken, wilde ik nog niet afzeggen. Mijn man heeft me gisteren meerdere keren aangekeken, een keer vroeg hij of ik zo morgen wilde gaan sporten, de andere keren keek hij me alleen aan. En als ik weer eens op de grond lag mijn rug te strekken, zei hij ook maar wijselijk niets. Zo fijn dat hij me zo goed kent!
Vanmorgen voelde mijn rug gelukkig nog iets beter. Uit bed weg hardloopkleren aan en eerst maar een stukje voor mezelf geprobeerd. Dat ging redelijk. Op hoop van zegen!! We zouden wederom met z’n drieën gaan trainen; 1km lopen, 20 mountain climbers, 10 drop squats en 20 standing cross crunches en dat 10 keer. Omdat ik aangaf een zere rug te hebben, besloten we de drop squats te vervangen door walking lunges. Dat leek me een uitstekend plan. Een rondje om het Rutbeek is 4km is, we besloten in eerste instantie voor twee rondjes te gaan. Onder het lopen voelde ik mijn rug wel, maar ik kon er prima om lopen en het werd ook niet erger. De oefeningen tussendoor waren juist wel fijn. En wat een stuk relaxter dan de burpees!! De eerste twee ronden gingen lekker en makkelijk, we liepen rustig en hadden veel plezier. We waren allemaal nog wel in voor een derde ronde, dus dat deden we. We kwamen regelmatig mensen tegen die we al eerder hadden gezien. Of wel liepen ze voorbij, zij passeerden ons als we op de grond lagen, waardoor wij ze daarna weer voorbij konden. Dat was een leuke gewaarwording. Het looptempo ging de laatste ronde omhoog. Mijn ademhaling versnelde, maar het voelde goed. Iemand merkte op dat de gesprekken waren opgehouden en deed tevergeefs nog een poging om het weer op gang te krijgen. We maakten twaalf keer vol. We hebben ongeveer 12,5km gelopen, 240 mountain climbers gedaan, 120 walking lunges en 240 standing cross crunches. Het was een heerlijke training!! Ik kon zeker voelen dat ik wat gedaan had, maar binnen de grenzen (niet zoals bij de burpeechalleng). Mijn rug is nog steeds gevoelig, maar het is niet erger geworden door de training. Wel heb ik in ieder geval een leuke ochtend gehad!! En morgen merk ik wel of het verstandig was of niet
Verder ook genoten van deze week. Met verschillende vrienden afgesproken, twee boeken gelezen, qualitytime gehad met de kids, en paar keer een cake gebakken, wat klusjes in en om huis gedaan en ik heb uitgeslapen!! Morgen komt de regelmaat weer!
Lieve groet, Cobie