15 juli 2020
Vakantie!!! Ik had mezelf voorgenomen om deze periode eens goed na te denken over wat ik nu precies wil…. maar ik heb echt geen flauw idee. Ok dat is ook niet helemaal waar. Ik geniet ontzettend van al het sporten en ik kan ook alleen maar zeggen dat het goed gaat!
Enerzijds wil ik zo veel met het lopen, maar anderzijds zijn er ook zo veel andere leuke dingen. En is mijn tijd en energie toch wel beperkt, zelfs in een vakantie…zucht! Vorige week heb ik twee keer kunnen lopen en ik denk dat het de komende paar weken ook bij twee keer in de week zal blijven. Eigenlijk wil ik aan voorgaande zin een maar toevoegen, maar kwaliteit had het wel. Het is allemaal vanuit het “loop-standpunt” gezien niet ideaal. Twee keer gelopen, twee kwaliteitstrainingen en dan ook nog twee dagen na elkaar. Maar het lukte wel en ik kon er beide keren uit halen wat ik wilde. In het verleden lukte het ook, twee pittige trainingsdagen na elkaar. En ik heb wel eens ergens gehoord dat je motoriek, je bewegingen, een geheugen hebben. Wellicht klopt dat en grijpt mijn lichaam daar op terug. Zaterdag moest ik kiezen tussen de intervallen uit het schema; 6×3 minuten of 5×6 minuten, bij beide varianten was de pauze steeds 1 minuut. Ik koos de laatste variant, mijn hart ligt toch bij de lange afstanden, dus zijn langere intervallen waarschijnlijk waardevoller. Het parcours werd wederom het trailpad bij het landhuis. En dat was Pittig!! Als ik een intervaltraining loop, vervloek ik het en baal ik dat het geen tempoloop is en ik alles gewoon achter elkaar door kan lopen. En als het een tempoloop is, vervloek ik dat en baal ik dat er geen pauzes zijn. Maar nu was de pauze kort, idioot kort. Als ik weer enigszins bij zinnen was, was de helft van de minuut al om. Elke interval ging dus iets verder in het rood. Ik kon het tempo vasthouden en ging zelfs een derde rondje in, waardoor ook de totale lengte van de training boven de 10 km kwam. Dik tevreden dus!
Zondag wilde ik graag een lange duurloop doen. We waren thuis nog druk met opruimen en het was handiger als ik ’s ochtends zou helpen, dus werd de duurloop verplaatst naar de middag…en de warmte. Wederom noemde ik tussen de 1 en 3 uren en had ik eigenlijk bedacht om voor de 25 km te gaan. De eerste 5 liep ik niet makkelijk. Het bleef zoeken en ik zag ook dat het tempo aan de hoge kant was. Daarna kwam ik meer in een ritme. Ik heb met mezelf afgesproken om mezelf niet volledig te slopen tijdens de lange duurlopen (of nog niet in ieder geval). Daarom een langzaam en comfortabel tempo en het eerste stuk ieder half uur iets drinken en daarna ieder kwartier en dan sta ik mezelf toe om een paar passen te wandelen en alles weer even te herorganiseren. Zondag lukte het echter makkelijk om na een half uur door te “rennen” en ondertussen een paar slokken te drinken. Zien dat dit “gemak” in de toekomst wordt opgerekt naar 2 of 2,5 uur. Ik besloot achter mijn bekende ronde, een lus aan te plakken. Ik kende de weg niet helemaal precies en na een uur en een kwartier koos ik toch voor de veilige optie en zette de terugweg in. Ik was bang als ik terug zou gaan richting oorspronkelijke ronde, ik een hele lange duurloop zou maken, dus restte een terugweg door de woonwijken. Ik kwam er echter achter dat ik toch die voorgenomen 25 niet ging halen… En toen moest ik wel even een knop omzetten en mezelf opladen. Ik kwam drie kilometer te kort en als je er dan dus een lang stuk weg op en neer achter aan moet plakken, betekent dat 1,5 kilometer heen en dezelfde 1,5 kilometer weer terug. En dat zag ik dan weer niet zo zitten. Maar ik wilde ook echt die 23,5 km van twee weken eerder wel voorbij. Dus toen kwam het meest briljante plan. Van kilometer 21 tot en met kilometer 24 een heuveltraining over de fietsbruggen op een kilometer van mijn huis. De vrouw die daar haar hond uitliet keek me glimlachend en niet begrijpend aan, terwijl ik de fietsbruggen van alle kanten op en af bleef lopen. Ik noemde dat ik nog een paar kilometer moest en ik heb maar niet gezegd dat ik er al een halve op had zitten. Het zorgde wel voor afleiding en ik drukte mijn horloge in bij 25 kilometer. Wederom een kwaliteitstraining en wederom dik tevreden dus. Ik zal niet zeggen dat het vanzelf ging, want dat was zeker niet het geval. Ik voelde me bij thuiskomst niet helemaal happy, na een warm bad stond ik te wiebelen op mijn benen. En pas na een uur, veel drinken en een warme maaltijd was ik er weer. Toen was het overigens ook weer helemaal goed. Maandag wel wat stijf, maar na een bezoek aan de speeltuin trok ook dat weer weg (actief herstel he).
En nu…wat wil ik nu? Qua lopen heb ik wel iets gevonden wat me leuk lijkt. Een trail in Ootmarsum halverwege september. En dan is ook daar een keus; 25 of 35 km… Nog twee maanden trainen en dus nog heel wat lange duurlopen te gaan, misschien moet het dan toch kunnen???? Ik schrijf me voorlopig nog maar niet in, ik wacht wel tot ik mijn overmoed weer vind en misschien bedenk ik me nog voor die tijd. En dan spookt het al weer verder door mijn hoofd… Ik had mezelf een doel gesteld voor de lange termijn, over anderhalf jaar als de jongste naar school is. Of moet ik nu toch gewoon verder trainen en zien waar ik kom. Ik loop al maanden met een armbandje om met die magische afstand erop. Om mezelf dat doel te blijven herinneren als ik de moed weer even verlies. En nu lijkt het toch opeens dichterbij te komen. Het blijft magisch en het blijft trekken….
En dan is er die andere kant. Ik geniet momenteel ontzettend van de zumba lessen, de strong nation lessen en andere lessen. Het is gezellig en op een andere manier maak ik lekker mijn hoofd leeg. Omdat het vakantie is en de kids niets op de planning hebben, heb ik veel ruimte om de lessen te volgen en doe ik dus ook vaak mee. En momenteel doe ik dat liever dan dat ik ’s avonds nog een intervaltraining voor het hardlopen afwerk. Ik doe er zelf nog wat krachttraining bij, wat ik stiekem ook wel leuk begin te vinden. En er worden challenges georganiseerd, waar ik ook wel voor in ben (met opdrukken en planken). Vorige week meegedaan met een oefenles voor pound (een workout op muziek met drumstokjes) en deze week nog een keer. En maandag meegedaan met een linedance les. Wat ik veel leuker vond dan verwacht.
En dan ben ik weer terug bij af…dat ik nog steeds niet weet wat ik wil. En ik denk ook niet dat ik er nu achter ga komen. Voorlopig blijf ik van dag tot dag beslissen wat ik ga doen, waar ik zin in heb. En blijf ik genieten. Ik wacht nog even tot mijn overmoed voorbij komt, of ik mezelf keihard tegen kom, voordat ik me ga inschrijven voor de trail. Ik ga nu verder genieten van mijn vakantie, want ook buiten het sporten om is mijn to-do-list eindeloos 
Lieve groet, Cobie