21 juni 2020
Het was een heerlijke trainingsweek!!! Schreef ik vorige week nog dat het puzzelen was, deze week leek alles redelijk te kloppen.
Maandag een half uurtje kracht; armen en buik. Dinsdagmiddag interval, een piramideloop. Zeker niet mijn favoriet, maar niet klagen en gewoon doen. ’s Avonds meegedaan met zumba. Woensdag was een rustdag. Donderdag zumba en strong nation. Vrijdag wederom een rustdag. Zaterdag stond er 5x 6 minuten met steeds een halve minuut pauze op de planning, maar ik wilde ook heuveltraining doen. En dus combineerde ik het. 5x 6 minuten in een stevig tempo op en af de fietsbruggen en steeds 30 seconden pauze. Daarna een half uur kracht; armen en buik. En vandaag een lange duurloop; 19km.
Waarschijnlijk is het aan alle kanten niet geheel verantwoord, maar ik heb alles kunnen doen en mijn lijf heeft het volgehouden.
De half uurtjes krachttraining worden makkelijker, zes verschillende onderdelen. Steeds 45 sec, dan 15 sec om te wisselen. Na alle 6, 1 minuut pauze en de serie 4 x. Twee onderdelen vind ik pittig, maar het is steeds beter te doen.
De les strong nation van de donderdag is pittig. Alles gaat me steeds wat makkelijker af. Daarentegen gaat het niveau ook steeds iets omhoog, waardoor het geheel er steeds wel inhakt. Vandaar mijn keuze om zowel de woensdag als de vrijdag als rustdag te houden.
Ik heb gemerkt dat ik voor nu twee rustdagen fijn vindt. Ik combineer liever wat op andere dagen, zodat mijn lichaam ook echt twee dagen rust krijgt.
Bij de zumba lessen ben ik op een ontspannen manier lichamelijk actief. Ik word er vrolijk van en vind het leuk.
De piramideloop van dinsdag was goed te doen, gestaag gaat mijn tempo iets omhoog. De training van gisteren was moordend. Vooral de korte pauzes voelden heel wreed. Ik had me voorgenomen om niet op tempo te lopen, dat was niet te doen aangezien ik niet precies kon plannen waar ik op elk moment liep en wanneer omhoog en omlaag. Ik liep op gevoel; dat gevoel dat het zwaar is, dat je vrijwel doorlopend jezelf moet pushen om het vol te houden. De eerste drie series gingen redelijk. Bij de vierde werd het beduidend zwaarder. En in de vijfde serie ging mijn tempo omlaag en moest ik echt mijn best doen om door te trekken en om in de juiste houding te blijven lopen. Dat was ook niet erg. Ik heb hier de laatste tijd nog niet echt op getraind, ik kon doorlopen, ook omhoog en hoefde niet te wandelen. Ik denk dat de krachttraining/ strong nation hier zeker een positieve bijdrage aan leverde. Vandaag had ik mezelf voorgenomen om het maar als herstelloop te beschouwen en maar te zien hoe ver ik zou komen. Ik had buikpijn, waarschijnlijk spierpijn. Toch kon ik wel redelijk makkelijk doorlopen. Tot ongeveer 15 km heb ik lekker gelopen, tot 17,5 was het zwaar en de laatste 1,5 km waren echt niet leuk meer. Ik mocht van mezelf bij 19 km stoppen.
Ik blijf het lastig vinden om aan de goede kant van het dunne lijntje te blijven. Ik vind het heerlijk om hard te trainen, of eigenlijk te hard te trainen. In een ver verleden kon dat. De rest van de zondag deed ik dan helemaal niets meer. Of ik stuiterde na een zware intervaltraining of tempo loop nog uren na in mijn bed. Nu is dat allemaal iets minder verstandig. En dat woord haat ik dan weer in combinatie met trainen. Als ik thuiskom zijn daar mijn man en kinderen en allerlei klusjes in huis die moeten gebeuren. Ik moet nu zorgen dat ik niet volledig uitgeteld thuiskom, slechts een beetje… Zodat ik nog energie heb om er voor mijn kinderen te zijn en dat te doen wat nog gedaan moet worden. Maar soms is het zo fijn om daar toch even een beetje in de buurt te komen 
Lieve groet, Cobie