Vanmorgen word ik om tien voor vijf door mijn biologische klok gewekt. Zo heerlijk dat uurtje extra. Als ik beneden kom, ontdek ik dat ook het ritme van mijn kinderen normaal gesproken prima werkt, nu is het enigszins van slag. De een zit filmpjes te kijken op de i-pad, de ander is al weer in slaap gevallen op de bank. En binnen tien minuten melden ook nummer drie en vier zich beneden. Daar waar normaal gesproken de zondagochtend altijd veel te kort is, of voelt, heb ik nu zeeën van tijd. Ik doe mijn ochtendritueel en neem uitgebreid de tijd voor de opdracht van de intuïtie cursus. Vandaag roept het meer vragen op dan dat ik antwoorden krijg en ik krijg het ook later niet duidelijk. Misschien typeert dat ook wel hoe verward ik me momenteel vaak voel. Ik besluit in de facebookgroep van Running Miracle te vragen naar ieders sportplannen. En daar komen enthousiaste reacties op. Dat maakt me blij, de interactie op sportgebied waar ik zo van kan genieten. Verschillende mensen die ik niet persoonlijk ken, vertellen over hun doelen en drijfveren. Oprecht! En dat is mooi! Inmiddels moet ik me alsnog behoorlijk haasten voor de bootcamp.
Zo verward ik me momenteel vaak voel, zo lekker gaat het sporten juist. Ik boek op alle gebieden vooruitgang, ik geniet ervan en ik kan mijn ei erin kwijt. Vanmorgen weer eens een keer bootcamp, de regelmaat zit er door alles wat ik momenteel onderneem, niet in. Ik geniet extra van de keren dat ik wel ga. Na wat warming-up oefeningen het eerste gedeelte. De ene helft gaat touwtje springen en de andere helft gaat de hoge plank doen. In eerste instantie noemt de trainer 7 minuten en brengt dat toch terug naar 5. Als het springen mis gaat, 3 push ups en als de plank misgaat, 3 sit ups. Ik stel nog aan mezelf voor om 5 minuten sit ups te doen, dat lukt wel. Ik onderhandel met de trainer, kunnen we niet de lage plank gaan doen, hij blijft bij zijn keus. De man naast me geeft resoluut aan dat het wel lukt. Ik verklaar hem bijna voor gek, maar hij is overtuigd. Ik ben altijd in voor uitdagingen en dit was even het zetje wat ik nodig had. Met z’n vijven beginnen we met de plank. Als we na een paar minuten de andere drie sit ups zien doen, kijk ik opzij naar de man. Ik besluit dat ik het vol ga houden, hij ook. In de laatste minuut komt de trainer bij ons staan, hij heeft er wel lol in dat we het volhouden en praat ons er door heen. Iets van dat het er nog goed uit ziet, wat ik enigszins betwijfel. Mijn hele lichaam schudt en de trainer weet ook dat we de oppepper kunnen gebruiken. Hij geeft me mee dat ik mentaal sterk ben, dat is een mooi compliment. Zo fijn om regelmatig mensen om je heen te hebben die je uitdagen, dat maakt dat ik net iets meer doe dan ik verwacht te kunnen. De man naast me is ook zichtbaar content. Het touwtje springen is nog steeds niet mijn hobby, er volgen dan ook veel push ups die na die hoge plank niet heel soepel meer gaan. De rest van de training gaan we aan de slag met de kettlebell, beginnen met de swing. Alle gewichten worden naast elkaar gezet en we moeten zelf maar een inschatting maken welke. Het duurt lang voor ik tot een keus kom. Ik voel mijn armen en vooral mijn schouders, anderzijds wil ook alles er wel uithalen. Er wordt aangegeven dat we altijd omlaag kunnen gaan in gewicht, dat helpt me. Ik kies voor de 16kilo. De trainer kijkt of alles verantwoord is en geeft toestemming, ik zie dat alle vrouwen een beduidend lager gewicht hebben gekozen en dat ik me kan meten met de mannen. Ik weet dat ik dit kan, ik voel me zeker over de techniek en ik weet ook dat mijn lichaam me anders direct feedback geeft. We beginnen met 20 stuks om af te tasten, dat gaat goed. Daarna acht rondes, 20 sec swing en 10sec pauze. Ik krijg een compliment over de techniek en het voelt ook oprecht goed aan. Daarna gaan we door naar de squat met het gewicht. Dat gaat op zich prima, wel merk ik iedere keer met oppakken hoe zwaar dat ding is. We krijgen een lichtere en moeten deze met een arm omhoog duwen, dit vind ik lastiger. Het gewicht is het probleem niet, wel hoe ik het precies moet uitvoeren. We doen de push up op de kettlebell. En sluiten af met een circuit van alle oefeningen 30 sec en dat 2 rondes. Wat een heerlijke training! Deze ga ik de komende dagen nog wel flink voelen, maar dat mag ook, ik heb hard mijn best gedaan. Ik bedank de man die me uitdaagde. Hij geeft aan dat hij wist dat ik dat kon; “je kan met de besten mee”. En dat geeft me helemaal een heerlijk gevoel.
Het lopen gaat op moment ook boven verwachting. Op vrijdagavond loop ik zelf mee met de intervaltraining. Steeds voelt het zwaar en kost het me moeite. Als ik dan naderhand thuis de gegevens bekijk, zie ik dat het hard gaat. Voor mijn doen echt hard! Ik haal op korte stukken de tempo’s van voordat de kinderen er waren. En ik kan de intervallen redelijk constant lopen. En dat maakt me blij! En geeft me hoop voor mijn doelen voor de toekomst. Elf jaar geleden lukte het me om een kilometer in 4.30min/km te lopen. Vorige week hield ik dit tempo 275 meter vol. En deze week ging een korter stukje nog sneller. En ook de afstand gaat goed. Vorige week liepen we samen een lange duurloop als generale voor de trail. Het eerste stuk was een hoop gezoek, we liepen stukken over verboden gebied. Prachtige natuur was daar. En pakten het parcours van de crossloop mee, op en af door het bos en twee keer door de zandduinen. Halverwege besloten we van koers te wisselen en liepen we terug naar huis. Tot een kilometer of 19 ging het makkelijk, bij de halve voelde ik me een stuk fitter dan bij de halve een paar weken eerder. Het tempo was inmiddels wel drastisch omlaag gegaan, maar het lukte me steeds om door te lopen. Bij 28 kilometer drukte ik mijn horloge uit, dik tevreden met hoe ik dit had volbracht. Ik weet wel dat die 10km/uur echt niet gaat lukken bij de trail, maar dat het lekker uitlopen er zeker in zit.
En verder ook veel en heerlijk gesport, lopend naar de Zumba in een pittig tempo en relaxed terug. Wekelijks de Strong les (HITT) met z’n drieën, waarbij ik merk dat ik steeds wat dieper kan gaan en wat steeds meer voldoening geeft. Het samen trainen, waarbij leerzame en nuttige oefeningen voorbij komen. Met name de oefeningen met de medicijnbal die we samen doen. En helemaal de oefening met het wieltje. Zittend op mijn knieën en in beide handen houd ik een handvat van het wieltje vast. Deze rolt naar voren, en dat is wel te doen. Maar dan moet hij ook weer terug en dat is zwaar! En voelt bijna onmogelijk! Ik voel vrijwel meteen mijn rug en weet dan dat de uitvoering niet goed is. Gelukkig weet mijn vriendin precies hoe het moet, kijkt ze mee en geeft ze me feedback. Op het moment dat ik denk dat ik alle spieren al heb aangespannen, kan dat nog zo veel meer en dat wieltje is wel een mooie manier om me hier van bewust te worden en het beter te leren. Kanttekening; het zorgt wel heel snel voor veel spierpijn ;-). En natuurlijk ook weer veel en heerlijke Zumba lessen gevolgd. Vorige was een event; 3 uur lang Zumba. Het was een feestje! De stijfheid van de lange duurloop kon ik er lekker uitdansen. Een heerlijke manier om te ontspannen en toch bezig te zijn.
Dat al het sporten lekker gaat, merk ik ook met het herstel. Dat gaat makkelijk en snel. Na een paar intensieve sportdagen, neem ik een dag rust en daarna voelt mijn lichaam als herboren.
In de herfstvakantie had ik afgesproken met een loopmaatje. Hij heeft me veel verteld over de warming-up, verschillende oefeningen en de loopscholing. En nog veel meer informatie en stof tot nadenken gegeven. Ik heb de warming -up en loopscholing in de vrijdagavondtraining geïntegreerd en kan er nu mee gaan oefenen. Ik ben zeer content dat de trainingen nu iets meer vorm gaan krijgen. Ik ben aan het rondkijken voor een opleiding tot looptrainer en hoop deze begin volgend jaar te kunnen gaan doen. Het lijkt me fijn om naast mijn ervaringen ook een theoretische en praktische basis erbij te krijgen.
En dan het andere stuk. Zo sterk en krachtig als ik me momenteel met het sporten voel, zo verward en onzeker voel ik me verder regelmatig. Wat wil ik? Maak ik de juiste keuzes? Blijf ik bij mezelf? Ik trek me opmerkingen snel aan, zelf van vreemden op internet. En gaat het me allemaal lukken wat ik wil en van plan ben? In de vorige blog schreef ik nog stellend dat ik me niet door angst, onzekerheden en twijfels wil en zou laten leiden. En toch merk ik dat ik het wel doe. Het lukt me steeds om het weer even los te laten, maar helaas komt het gevoel ook steeds weer terug. Het zal een periode zijn. De herfst en het loslaten van alles. Ik geef er maar aan toe en ik onderga het. Ik ben iemand die graag snel gaat, doorgaat met alles. Ik wil altijd meteen weten hoe alles zit, meteen antwoorden hebben. En precies dat lukt nu niet. En dat veroorzaakt mijn gevoel. Het heeft geen nut om er nu tegen te vechten, zover ben ik inmiddels wel. Ik accepteer het en wacht tot het moment komt dat ik er wel wat mee kan, dat ik weer snel kan en alle antwoorden heb. En tot die tijd gebruik het sporten als uitlaatklep en wie weet kan ik dan op dat gebied mijn doelen alvast gaan bereiken.
Lieve groet, Cobie