19 juli 2020
Het is tijd om knopen door te hakken. Ik slaap (nog steeds) regelmatig slecht en ik voel me vaak onrustig. Het is nu tijd dat ik voor mezelf iets meer bedenk wat ik wil op verschillende fronten. Op het moment dat ik thuis noem dat ik qua sporten keuzes wil maken, krijg ik al snel de reactie dat ik de keus (al lang) gemaakt heb. En dat klopt, daar heeft hij gelijk in en ik weet het ook. Het is soms alleen lastig om definitief ergens een punt achter te zetten. En ook dat weet manlief wel weer te relativeren. Het is voor nu, wat de toekomst brengt weet je toch niet. Het is allemaal waar, het voelt allemaal waar. Ik stuur nog dezelfde avond een berichtje om het lidmaatschap bij de hardloopgroep op te zeggen. Ik bleef mezelf voorhouden dat als ik weer ver genoeg liep, ik wel weer mee zou trainen. Nadat het argument van de afstand van de baan was, noemde ik dat ik nog niet snel genoeg was. Maar ook dat is natuurlijk kolder, er wordt op verschillende snelheden getraind. Momenteel vind ik het lopen voor mezelf fijn. Het lukt me ook om het zelf vorm te geven en het, al dan niet op de juiste manier, op te bouwen. Dat wat ik doe, werkt in ieder geval voor mij op dit moment. Bovendien ben ik blij met het flexibele karakter, ik kan mijn looptrainingen aanpassen aan de situatie thuis. En dan moet ik ook eerlijk bekennen dat ik ontzettend geniet van alle lessen die ik bij de dansschool volg en dat ik dat straks na de zomervakantie liever doe, dan hardlooptrainingen op gezette tijden. Zo, nu ben ik eerlijk geweest tegenover mezelf en heb ik eindelijk uitgesproken, wat ik stiekem al wist.
En dan, mijn plannen? Hoe paradoxaal het ook klinkt, mijn doelen liggen op hardloopgebied. Ik doe nu twee hardlooptrainingen in de week, zelf een keer mijn circuit krachttraining en ik volg vier of vijf lessen bij de dansschool. Ik hoop in de toekomst ook twee keer en misschien drie keer in de week te blijven lopen en ik hoop op twee avonden deel te kunnen nemen aan lessen bij de dansschool. Alles is een beetje afhankelijk van wat de kids bedenken te gaan doen, maar ik denk dat dit haalbaar en reëel moet zijn. En zelf wat oefeningen of krachttraining toevoegen, moet altijd lukken. En dan om terug te komen op mijn doelen… Ik heb me ingeschreven voor de Singelloop, 8 kilometer, halverwege september. Vorig jaar liep ik er 54 minuten over. En ik denk dat daar een flink stuk af moet kunnen dit jaar. Bij mijn pr (38 minuut nog iets) ben ik nog lang niet, het lukt me zelf om tijdens een tempoloop op 10km/per uur uit te komen of heel iets sneller. Korte intervallen gaan inmiddels richting de 11. Mijn streven voor dit jaar wordt 46 minuten. En de kriebels voor de trail worden steeds groter. En stiekem heb ik ook hier de keus al lang voor gemaakt… “if it excites you and scares you at the same time, it might be a good thing to try”
Verder heb ik besloten om niet meer te klagen en situaties gewoon aan te gaan. Ik noemde al eerder van geen gemaar, ik wil openstaan voor alles. Onbevooroordeeld dat aangaan wat er op mijn pad komt, lukt het niet, dan niet. Dan heb ik er in ieder geval niet over geklaagd.
En dan het sporten van afgelopen week. Maandag begonnen met een line-dance les, wat ik ontzettend leuk vond. De muziek spreekt me sowieso aan, het beeld wat ik van het dansen had, was compleet anders. Ik zag het als een enigszins oubollig iets, daar waar het juist zwierend over de dansvloer was en veel op gevoel. Daarna mee gedaan met Zumba en ook dinsdag een les Zumba gevolgd. Donderdag wederom Zumba en daarna meegedaan met training voor Pound. Vrijdag hadden we op tijd de boel aan kant, waardoor ik mijn hardloop-intervaltraining toen kon doen. Ik kon kiezen uit een 10x 2minuten of een 5 kilometer tempoloop. Aangezien ik nog wel even de tijd heb tot de wedstrijden, heb ik besloten om de ene training de ene week te doen en dan de andere de daaropvolgende week. Nu koos ik voor de 10x 2 minuten met steeds 1 minuut pauze. Het ging lekker, ik liep uitgebreid in en uit, waardoor het totaal weer net voorbij de 10 kilometer kwam. Gisteravond, na een dag werken in de tuin, deed ik mijn circuit krachttraining en ik vond dat ik wel iets meer van mezelf kon verwachten. In plaats van alle zes onderdelen 45 seconden te doen, ging ik voor 1 minuut. Steeds 10 seconden ertussen om te wisselen en dan de serie 4 keer met een minuut pauze tussen de series. Heel verstandig was het waarschijnlijk niet, want ik later die avond voelde ik de spierpijn al… Deze week ook begonnen met een plank-challenge, als er iets georganiseerd wordt, ben ik daar natuurlijk voor in. Over een maand (nu nog 3 weken) 5 minuten planken… alles onbevooroordeeld proberen…De 45 seconden van vandaag lukten!
Vanmorgen op pad voor de lange duurloop. De impulsieve actie van gisteren met de oefeningen, heb ik geweten. Het eerste stuk was ik erg stijf en de laatste kilometers heb ik vrijwel al mijn spieren en vooral mijn buikspieren goed gevoeld. Ik ben niet zo van het plannen van een route. Ik bedenk welke kant ik ongeveer op wil gaan en zie het dan wel. Voor mij werkt het perfect. Of ik verdwaal en loop daardoor te ver. Of de route is te kort en ik loop er vlak bij mijn huis wel wat kilometers bij, veel kilometers worden het toch wel. Vandaag liep ik naar Losser en nam ik me voor om de Dinkel te volgen. Ik dacht dan in Glane uit te komen en had voor daar ongeveer een vervolg bedacht. Halverwege zag ik een bordje met “lagaroute” staan. Het duurde even en toen bedacht ik me dat iemand me laatst iets noemde over het laga gebied….in Gronau. En aangezien ik in het verleden toen ik nog grotere afstanden liep, al meerdere keren in Gronau behoorlijk verdwaald ben, besloot ik maar door te lopen tot het stukje Gronau dat ik wel kende. Ok dat betekende dus geen gekke dingen meer doen, want als ik nu naar huis loop, zal de afstand al voorbij de afstand van vorige week gaan. Dit is dus hoe marathontraining werkt voor mij. Maar ja, ik zou niet klagen, onbevooroordeeld… Ik liep lekker. Het was warm en daarom sprak ik met mezelf af om ieder kwartier iets te drinken. Rustig doorlopen en bij 1uur en bij 2uur een paar passen wandelen, spotify opnieuw instellen en een winegum. Bah, die smaakten naar wasmiddel (hardlooprugzak is handwas en zie dan al het wasmiddel er maar eens uit te krijgen), nog steeds, niet klagen! Na twee uur werd het zwaarder, ik sprak met mezelf af om nu bij iedere slok drinken een paar passen te wandelen. De eerste 2 uur liep ik op 9 km/uur, wat voor mij voor lange duurlopen een mooie snelheid is. Het laatste uur liep mijn hartslag omhoog en ging de snelheid iets omlaag. Ik liep drie uur en het laatste uur kwam daar 8,7 km bij. Een mooi totaal van 26,7 kilometer. Onderweg nog twee reetjes in het weiland gespot en een overstekende fazant gezien. Vandaag ging het makkelijker dan vorige week en ook naderhand voelde ik me beter. Wel denk ik dat het warmer was dan ik aanvankelijk door had. Onderweg veel gedronken en ook de rest van de dag veel door blijven drinken en nog steeds niet volledig hoofdpijnvrij zijn. Stiekem hoop ik de komende weken de lange duurloop nog iets langer te maken, tot uiteindelijk de 34,5 kilometer als langste duurloop bij de trail in september. En aan de andere kant, hoeveel langer is de langste duurloop dan weer in voorbereiding voor een marathon… Aaah legde ik de lat voor mezelf maar niet altijd zo hoog.
Lieve groet, Cobie