27 juli 2020
De afgelopen week lijkt alles iets meer op zijn plek te vallen. Ik merk dat ik meer rust over mezelf krijg en dat ik lekker in mijn vel zit. Achteraf gezien heeft de corona-periode me overvallen en wakker geschud. Voor mijn gevoel stond alles plots, totaal onverwachts, volledig stil. Waar het de eerste dagen een soort vakantie leek, kwam de realiteit me al snel inhalen. De begin periode voelde ik me niet fit, het begon als een griep. Ik was daarna moe en ik vond alles wel welletjes. Ook alle activiteiten van de kinderen stopten en we kwamen met z’n zessen in een soort cocon terecht. School- en werktaken werden snel opgepakt, waardoor de dagen lang werden. Maar ook ontdekten we met elkaar een andere wereld. In onze cocon hadden we het goed. Er was ruimte voor rust, plezier en we zagen elkaar echt! Wij hadden dit met elkaar nodig, het leek precies op het goede moment te zijn gekomen. Er werd ons een halt toe geroepen, we werden overal van los gerukt en we werden flink door elkaar geschud. Gaandeweg vonden we onze weg erin. De dagen kregen vorm, er ontstond een soort structuur. Maar het allerbelangrijkste we bleven leven in het moment, genieten van het moment en vooral van de tijd en aandacht van elkaar. Het was heel waardevol.
In deze periode werden ook mijn ogen geopend. Ik ging vooruit kijken en bedenken wat ik wil, wat ik belangrijk vind. In eerste instantie zorgde dit vooral voor chaos. Puur kijkend naar mezelf en mijn eigen lichaam, wilde ik terug naar de periode voordat de kinderen er waren. Ik voelde me goed, zat lekker in mijn vel en ik had het gevoel dat ik de wereld aan kon. De weg er naar toe was me echter nog niet duidelijk. Op een aantal gebieden besloot ik de knop radicaal om te zetten, niet wetende of dit de weg zou zijn. Ik stond elke ochtend vroeg op, vaak rond zes uur. Ik ging gezond eten, vegetarisch ben ik al een groot gedeelte van mijn leven en alcohol gebruik ik ook niet. Maar nu stopte ik ook met snaaien en afhaalmaaltijden en ging ik meer groente en fruit eten. Ook begon ik weer met sporten, dat lag inmiddels al een maand stil. Ik haalde de hometrainer uit de schuur, bouwde het hardlopen weer op en ik begon met oefeningen doen. En ik beperkte het televisie kijken tot een minimum van een paar uurtjes in de week. Vooral het vroege opstaan vond ik erg zwaar, mede ook omdat ik absoluut niet wist of dit me zou sterken of me compleet af zou breken. Ik merkte al snel dat ik overal meer zin in kreeg, dat ik me beter voelde en vaak ook fitter. Wel voelde ik me, vaak halverwege de dag, een kort moment volledig uitgeput. Er waren dagen bij dat ik mijn ogen amper open kon houden en dat ik maar iets lichamelijks ging doen om niet in slaap te vallen. Ik wilde het ritme dat ik probeerde op te bouwen niet nog verder afbreken, de nacht was om te slapen. Ik merkte dat de lengte van het slapen wisselend bleef, maar dat ik in de periodes die ik sliep, ook in een diepere slaap kwam, waardoor ik me gaandeweg meer uitgerust ging voelen.
En ook het moment waarop de maatregelen versoepeld werden, kwam voor mij op het juiste moment. Ik was er aan toe om een stap verder te maken. De cocon die we met elkaar gemaakt hadden, was stevig. Het fundament dat ik voor mezelf gebouwd had, vormde een goede basis. Ik ging meer ondernemen en ik voelde me steeds sterker worden. Ondertussen beleefde ik aan alles veel plezier. Maar ook nu was de uiteindelijke weg me nog niet duidelijk. Mijn zomervakantie werd ingekort van vijf naar vier weken en ik merkte dat dat me stress opleverde. In overleg besloot ik toch de vijf weken op te nemen, terwijl ik me naderhand afvroeg waarom.
Nu halverwege de vakantie durf ik te zeggen dat het goed was. Goed hoe we de periode met elkaar door zijn gekomen en weer nader tot elkaar zijn gekomen. Goed hoe we met elkaar de rust hebben gevonden. Goed hoe ik de knop heb omgezet wat betreft slapen, voeding en sport. En goed dat ik lang vakantie heb en alles voor mezelf op een rijtje kan zetten.
Het slapen gaat steeds beter, vaak slaap ik langer, dieper en ik voel me over het algemeen uitgerust. Als ik ’s ochtends wakker wordt heb ik zin om van alles te ondernemen en ik doe dat dan vaak ook (meteen). Deze week wilde ik voor de grap een broek passen van voor mijn eerste zwangerschap, en deze paste. Daarna paste ik meer kleren en op een enkel jurkje na, paste alles. Het gezond eten en drinken voldoet me goed, ik zondig met mate en eigenlijk kost dit me totaal geen moeite. Verder ben ik een stuk actiever dan de afgelopen jaren. De televisieavonden heb ik ingeruild voor sportavonden, in de weekenden sport ik beide dagen en tussendoor onderneem ik dagelijks van alles met de kinderen. Voor de tijd die overblijft rest me ook de tuin en het huishouden nog. En ook dit voldoet me goed. Voor ontspanning actief bezig zijn, voldoet me zo veel beter dan een passieve variant. Ik denk dat ik mezelf inmiddels redelijk terug heb gevonden en in ieder geval een flink eind op de goede weg ben.
Gisteren tijdens de lange duurloop ervaarde ik de rust. Ik kon genieten van het lopen, van dat wat ik om me heen waarnam. Het is mijn therapiesessie in de week, aangewezen zijn op mezelf, op mijn eigen gedachten en tegelijkertijd wordt ik met beide benen op de grond gezet.
Omdat ik halverwege september graag de lange afstand van de trail wil lopen; 34,5km, had ik gisteren bedacht een soort van generale te houden. 30Km, als dat zou lukken, dan moet ik er toch voor gaan. En het lukte!!! Het eerste stuk gaat steeds iets makkelijker, de grens waarop het zwaarder wordt verschuift steeds iets verder. Gisteren was het tot 2,5uur redelijk te doen, daarna kon ik mezelf motiveren door het op te delen in korte stukjes. En ik sloot weer eens af met de laatste paar kilometers op de fietsbrug, wat voor mij een aangename afleiding vormt. Gisteren kwam ik er zowaar meer lopers tegen die de brug meermaals op en af liepen, ik ben blijkbaar toch niet de enige gek.. In combinatie met de plank-challenge, wat voor gisteren 1,5 minuut was, moet ik vandaag toch concluderen dat ik niet spierpijnvrij ben. Traplopen vinden mijn benen vandaag niet heel fijn.
Zaterdag een tempoloop van 5km gedaan, deze ging in 28 minuten en 30 seconden, wat ook weer sneller is. Verder drie keer meegedaan met zumba, een line dance les gevolgd en meegedaan met strong, wat heerlijk was maar ook best weer pittig. Deze week weer lekker sporten en volgende week tijdens een weekje weg, gaan mijn loopschoenen als vanouds weer mee.
Lieve groet, Cobie