6 september 2020
De week na mijn vorige blog heb ik op zaterdag een heerlijke training afgewerkt. Vijf keer zes minuten met 30 seconden pauze. Ik haalde een mooie gemiddelde snelheid en liep de intervallen redelijk constant. En de volgende dag werd ik verkouden. De angst nam het van mij over, ik had geen reden om aan te nemen dat het niet een verkoudheid was. Maar toch vloog het me opeens aan. Vanuit mijn werk had ik ook geen keus, ik kon me op maandag laten testen en dinsdag op de namiddag wist ik dat het negatief was. Ik had toch de duurloop van zondag maar geschrapt. En dit zijn voor mij de dingen waar ik het meest van baal. En waar ik ook echt niet tegen kan, ik wil dat doen waar ik zin in heb. En niet thuis gaan zitten niksen, terwijl er eigenlijk niks aan de hand is. Niet klagen, het accepteren en weer verder gaan.
Omdat ik dus zondagavond al wist dat ik in ieder geval de maandag thuis zou zitten. En omdat ik toch al hoofdpijn had van de verkoudheid, besloot ik nog maar een knoop door te hakken. Ik zou gaan stoppen met cafeïne. Ik had de afgelopen periode veel hoofdpijn, ik dronk liters koffie op een dag en daarnaast cola light en ik nam meer paracetamol dan ik zou willen. Bovendien was het slapen met regelmaat nog wel een dingetje. Dus! De maandag was een behoorlijke hel, de koffie op zich kon ik wel laten staan. Maar halverwege de dag kreeg ik echt knallende koppijn. Ook sloeg de vermoeidheid toe, die ik bestreed door korte sportmomenten (een keer extra planken of even hoepelen). In de loop van de dinsdag werd de hoofdpijn minder. Er volgde een dag last van mijn darmen en daarna hielden de lichamelijke ongemakken wel op. Een paar dagen nog wat extra vermoeid en vooral korte momenten dat ik me totaal niet kon concentreren. Tegen het einde van de week was al het nare weg en kon ik eigenlijk concluderen dat ik me wel goed voelde. En nu nog steeds. Ik ben nu twee weken zonder cafeïne en ik voel me erg goed. Ik voel me een stuk fitter en beter gefocust en ik val makkelijker in slaap. En ik heb sinds het stoppen geen paracetamol meer hoeven nemen. Beetje jammer dat ik nu een doos sportvoeding met cafeïne heb staan.
Door een lange duurloop over te slaan, bleef er een week minder over en moest ik daar dus iets in beslissen. Ik besloot een week later toch voor de 30 km te gaan en maar te zien waar het schip zou stranden. Net na het halve marathonpunt begon ik het zwaar te vinden. Ik had de sportvoeding mee en bedacht me halverwege dat er cafeïne in zat wat ik niet wilde. Ik liep verder op alleen winegums, maar mentaal is het wel even een ding. Vlak bij huis kwam ik meer kilometers te kort dan ik aanvankelijk dacht, er zat niets anders op dan een ruime lus extra. Nog een mentale afknapper. En na die lus kwam ik nog steeds te kort en dus restten de fietsbruggetjes nogmaals. Ik denk dat dit vooral mentaal een hele goede training was, de 30 kilometer heb ik volgelopen. Thuis maakte ik eten klaar terwijl het bad zich vulde, maar ondanks de rekoefeningen en mijn benen te hebben afgespoeld met koud water, deden mijn benen zeer. Springend heb ik het eten gemaakt en gelukkig deed een warm bad wonderen.
Vandaag wilde ik eigenlijk de 30 kilometer voorbij, maar met een pittige loop van gisteren en precies de verkeerde dag van de maand, bleef ik een beetje terughoudend met mijn ambitie. Onderweg verdwaalde ik weer eens en daarna nog maar eens. Waarna ik besloot een grote weg een stukje te volgen en wat eigenlijk ook wel even makkelijk en fijn liep. Het laatste stuk werd wederom zwaar, regelmatig even een paar slokken water. En natuurlijk kwam ik weer iets te kort. Ik plakte er een rondje landhuis achteraan en maakte de lus daarna nog iets ruimer. En dan komen de stemmetjes in je hoofd, doorlopen naar huis en precies 30 km halen of nog een fietsbrug en op 31 uitkomen….. De eerste optie leek te winnen en toch sloeg ik op het laatste moment af en maakte ik 31 km vol vandaag. En bij thuiskomst voelde ik me een stuk beter, geen zere benen dit keer. Wel kon ik meteen een boodschappenlijstje maken en ook van het bedachte luieren kwam niets, omdat na het bad de was en de afwas al weer wachtten. De echt lange duurlopen zitten er nu op, dit moet genoeg zijn voor de trail. Ik weet ook dat ik niet voor een tijd hoef te gaan, daarvoor zijn de trainingen echt te minimaal. Heel rustig uitlopen en lief zijn voor mezelf door regelmatig wat te drinken en te eten. Want natuurlijk was ik de sportvoeding vandaag weer vergeten en met slechts winegums, kreeg ik halverwege toch echt wel honger. Ik denk dat het eten de komende weken nog wel een aandachtspunt gaat zijn. Ik heb iets te vaak honger en zal dus vaker op een dag wat moeten eten. En sowieso de dagen voor de trail even goed over mijn voeding nadenken.
Gisteren wilde ik de generale voor de singelloop doen. Klein stukje inlopen en daarna een tempoloop over 8km. Het regende, wat echt heerlijk was. Ik liep eigenlijk net wat sneller dan wat ik beoogd had voor de singelloop, maar ik besloot er toch voor te gaan. Op de laatste kilometer na, liep ik redelijk constant. Ik had voor de singelloop 46 minuten in gedachten en ik kwam nu uit op 45 min 13. Dus ik moet deze week nog maar even een nieuw doel bedenken voor de wedstrijd van volgende week. Wel was mijn hartslag, vooral op het einde, hoog, 178 slagen per minuut. En ik denk dat dat mijn max wel nadert. Ik wil volgende week pittig maar ontspannen starten, het eerste stuk loopt wat op. En proberen het tempo vast te houden of te versnellen. En ik hoop op een tijd onder de 45 minuten.
Verder is het planken inmiddels een gewoonte geworden, elke dag vijf minuten. Maar het blijft pittig, vooral de laatste twee minuten. Mijn ellebogen zijn open en er begint eelt te komen. De andere challenge gaat ook goed, hoewel ik de squats, lunges en brug wel behoorlijk zat begin te raken. Ik voel dat mijn lijf sterker wordt en dat is waar ik het uiteindelijk voor doe.
De afgelopen weken weer veel lessen gevolgd bij de dansschool. En ik geniet er enorm van. Zumba vind ik heerlijk ontspannend, ik merk dat ik wat doe, maar ga niet in het rood. Na een uurtje dansen voel ik me fijn en is mijn hoofd heerlijk leeg. Line dance vind ik leuk om mee te doen als het zo uitkomt. Ik heb nog weinig idee van de dansen, maar ik draai wel wat mee en geniet er van. De strong is een HITT en dit vind ik echt een geweldige les. Het gaat wel steeds iets makkelijker, ik doe wel graag mee met de uitdagende varianten die geboden worden en naderhand merk ik wel echt dat ik een pittige work out heb gedaan. De pound les had ik mee geoefend in de vakantie, dus ik dacht dat ik wist wat me te wachten stond. En dat had ik behoorlijk mis. Er zijn verschillende houdingen, een diepe squat, een diepe lunge en een zittende houding (voor je buikspieren) en in een houding sla je krachtig met ripsticks op verschillende plekken op de grond. Je moet echt diep zitten om de juiste spieren te gebruiken. Na de eerste les zwabberden mijn benen alle kanten op en de dagen erna heb ik het behoorlijk gevoeld. Ik vind het ook een ontzettend leuke les en dus ook ontzettend pittig.
De week tussen de hardloopwedstrijden in, is er een zumba evenement. Ik ben ontzettend nieuwsgierig naar de sfeer, met veel mensen bij elkaar twee uur lang mee dansen met iemand die het heel goed schijnt te kunnen. Wordt vervolgd.
Het moge duidelijk zijn dat ik enorm veel zin heb in de komende weken, het harde werk is gedaan. Nu resten allemaal leuke activiteiten om naar toe te leven!!
Lieve groet, Cobie