De intuitieve coachopleiding van FiaFiaFactory en Intuition the power in you

Toen ik de eerste keer het intuïtie traject volgde, begon Annemiek over de coachopleiding. Eerlijk gezegd zag ik mezelf daar niet echt iets mee doen, ik was enthousiast voor haar, het mooie programma dat zij bedacht had en hield me er verder niet echt mee bezig. Tot zij een paar weken later noemde dat ik er veel aan zou kunnen hebben, dat het me zou gaan helpen bij alles waar ik mee bezig was/ben. Ik checkte nog even of ze echt bedoelde bij de hardlooptrajecten, de trainingen en eigenlijk alles voor Running Miracle. En dat was het geval. En zo kwam het dat ik eind december met de coachopleiding begon.

Ik vond het ontzettend spannend. Bezig zijn met mijn eigen intuïtie en dan voor mezelf, is één ding. Maar mijn intuïtie gaan gebruiken om een ander te helpen, gaat wel een stap verder. Daar komt bij dat Annemiek een hele goede vriendin van mij is, wat het oefenen ook wel een stuk ongemakkelijker maakt. In les één begonnen we al met invoelen bij de ander. Je twijfelt aan wat je voelt, waarneemt en eng om het vervolgens ook hardop te noemen. Het huiswerk was oefenen, en dat heb ik gedaan! De volgende lessen ging het verder, beperkende overtuigingen verwijderen kwam aan bod en we leerden een innerlijk kind healing geven. Dit laatste ging niet vanzelf. Ik had voor de start gevraagd wat de tijdsbesteding zou zijn, dit zou ongeveer 2 uur per week zijn. Ik wilde me alles eigen maken, wat neerkwam op zeker 10 uur in de week. Maar ik ging me met elke keer oefenen zekerder voelen. We oefenden op de mensen uit de groep en ik besloot ook meteen maar op Annemiek te oefen (live), om zo alle drempels meteen weg te halen. Na een tijdje kregen we ook de opdracht om te gaan oefenen op mensen buiten de opleiding, dit was wel weer een stap. Toch vond ik dat eigenlijk meteen geweldig. Een paar mensen uit mijn omgeving die er wel voor open stonden en even later durfde ik een oproep op facebook te plaatsen en kon ik oefenen met mensen die ik niet kende. Het voelde zo goed!! Voor alles waar ik tegen aan liep, waar ik vragen of twijfels over had, benaderde ik Annemiek. Zij gaf me steeds de feedback waar ik mee verder kon. Ik groeide in vertrouwen. De innerlijk kind healing had ik me inmiddels zo eigen gemaakt, dat ik die zelf echt geweldig ben gaan vinden.

Ik besloot dit ook te willen koppelen aan Running Miracle. Zo kwam het idee om beperkende overtuigingen op sportgebied te gaan verwijderen. Ik oefende dit eerst online een keer. En later met Annemiek live. En ook wilde ik graag weten of het mogelijk is om een intuïtieve coachsessie hardlopend te doen. Ik oefende dit met een loopmaatje en ook dat is een prachtige manier van coachen.

Al in het begin van de coachopleiding ontstond het idee voor het intuïtieve (hard) lopen. Ik werkte een eerste opzet uit en besprak dit met Annemiek. Zij bedacht de naam voor me. Ze gaf me wat tips en stof tot nadenken mee, waarna ik de hele trainingsopzet uitwerkte en een paar weken later samen met haar ging proefdraaien. Het voelde zo goed, precies zoals ik het bedacht had. Ik heb nu na twee maanden vijf deelnemers, iedere donderdag trainen we met elkaar. En iedere week krijg ik weer enthousiaste reacties. Het is precies zoals het moet zijn, alles klopt!

Het oefenen met de sessies ging verder. Ik ben inmiddels door een aantal mensen benaderd die mijn hulp echt konden gebruiken. En één persoon begeleid ik nu al langere tijd. Dit is zo dankbaar om te kunnen doen! De eerste keer dat er emoties bij kwamen, vond ik spannend. En toch was het ook goed. De ander durfde zich er helemaal voor open te stellen en ik raakte iets bij de ander, een stuk waar toch nog pijn zit of onverwerkte emotie. Later leerde ik dat er vaak emoties bij komen en dat dat ook prima is.

In de opleiding kregen we ook de Reiki-inwijding. In een ver verleden heb ik dit ook gehad, maar zo fijn om het nu nog eens te doen. En de Reiki-energie weer te kunnen gebruiken. Ik heb er mee geoefend en ik hoop over niet al te lange tijd ook Reiki 2 te kunnen volgen. Hiermee kan ik Reiki geven op afstand, wat met al het online gebeuren natuurlijk erg handig is.

In de vijfde les stond de groepshealing centraal. Zelf volg ik deze maandelijks, samen met mijn kinderen. We zijn echt fan. En als huiswerk mochten we zelf een groepshealing geven. Wederom zenuwslopend! Ik nodigde zelf nog een paar mensen uit. Wat gaf het een kick! Mijn zenuwen had ik niet volledig onder controle, ik kreeg bruikbare feedback. Ik was enthousiast. Inmiddels heb ik een tweede gegeven en staat de derde gepland.

De orakelkaarten trokken mijn aandacht. Ik sprak hier met Annemiek over, stelde mijn vragen en besloot ook kaartsessies te gaan geven. Dit nu meerdere keren gedaan. En dit is al net zo magisch! Geen sessie is hetzelfde, er ontstaan prachtige gesprekken. En ook dit is ontzettend dankbaar.

Als examen kregen we twee namen en telefoonnummers van mensen om een sessie mee te gaan doen. Deze moesten we opnemen en ter beoordeling aan Annemiek sturen. Ik hoef vast niet te zeggen dat ook dit ontzettend spannend was ;-). Het eerste gesprek begon dan ook wat chaotisch, ik zette daarna de knop om en zat echt helemaal in het gesprek. Ik stuurde dit op, samen met de feedback die ik mezelf gaf. Ik was erg tevreden. Een dag later het tweede gesprek, ik deed wat met alle feedback die ik mezelf had gegeven. Maar zo tevreden als ik over de eerste was, zo dubbel voelde dit gesprek. Ik wist en weet niet wat ik anders had moeten doen. Het gesprek duurde 2 uur (ipv 30 tot 45 minuten). En ik kreeg er geen grip op. Ik noemde naderhand alles aan Annemiek. Zij bekeek de gesprekken en gaf me feedback. Eigenlijk heel positief en ze kon de nare bijsmaak die ik aan het tweede gesprek had over gehouden, weg relativeren.

In de laatste les konden we al onze vragen stellen en stonden we stil bij hoe we verder gaan. We sloten een prachtige, leerzame periode met elkaar af. Ik heb waardevolle contacten over gehouden aan deze opleiding. De mensen met wie ik de opleiding heb gevolgd, hebben een plekje in mijn hart. Deze contacten gaan ook blijven! En daarnaast heb ik door het oefenen nieuwe mensen leren kennen en bestaande contacten verder verdiept. Super dus! Een paar dagen later ontving het diploma, zo gaaf! Veel voor gedaan, erg trots op! En als ik dit zo allemaal schrijf, dan realiseer ik me pas echt wat de coachopleiding me allemaal heeft gebracht!

Annemiek, ik ben je ontzettend dankbaar dat ik mee mocht doen! Je hebt een superopleiding gemaakt! En je had volledig gelijk, het was perfect voor mij. Dankzij de opleiding, jouw hulp, heb ik grote stappen kunnen zetten. Heb ik me verder kunnen ontwikkelen. En ben ik dat gaan doen wat ik graag doe, waar ik plezier uit haal. Daarnaast heeft het me een stuk zelfverzekerder gemaakt. Zeker op het gebied van gespreksvoering, coaching en al helemaal om voor groepen te gaan staan. Ik heb veel stappen buiten mijn comfortzone moeten zetten, daar heb je me bij geholpen. En dat heeft er voor gezorgd dat ik nu ben waar ik wil zijn. Dank je wel daarvoor!!

Daarnaast heb ik de afgelopen 12 weken nog een keer mee gedaan aan het intuïtie traject, de eerste keer was het een cursus, nu meer een coachtraject. En wat was dat ook super! We gingen al vrij snel de diepte in. Een hele fijne groep, wat erg vertrouwd voelde. En zo fijn om aan de hand van de oefeningen en huiswerkopdrachten dieper in jezelf te kijken. Ik heb alle tools om het zelf te kunnen doen, toch gaat het zo veel makkelijker en is het zo veel fijner als het geleid wordt. En fijn om het er naderhand even met elkaar over te hebben.

Ik vind het dan ook ontzettend jammer dat het afgelopen is, wat trouwens ook geldt voor de coachopleiding. Alles wat je me geleerd hebt, neem ik mee. Ik ga de komende tijd veel ervaring op doen. En waarschijnlijk blijf ik je nog regelmatig bestoken met allerlei vragen en gedachtegangen. Dank je wel!

Mocht je meer willen weten over het intuïtie traject of over de coachopleiding, kijk dan even op www.fiafiafactory.nl

Lieve groet, Cobie

Nu, meteen!

Ik lees mijn blogs terug en ik zie dat ik in januari een blog heb geschreven met het onderwerp dat nu ook weer door mijn hoofd spookt: Geduld! Allereerst mijn vraag aan jou; kun jij dat, geduld hebben? Weet je hoe dat moet, heb je het van nature?

Zowel in mijn werk als met het coachen hoor ik terug dat ik rustig over kom, dat ik een bepaalde rust over me heb. Dat is heel wat anders dan wat de mensen die dicht bij me staan over me zeggen.. En dan wat ik over mezelf zal zeggen.. Nou ja, misschien dat de rust die ik uitstraal nog wel klopt, maar het geduld 😉

Voor sporten is het belangrijk dat je het op de juiste manier opbouwt. Dat je vooruitgaat zoals je graag wilt, maar dat je het op zo’n manier doet dat het niet ten koste gaat van je lichaam. En dat is ook precies waar ik anderen goed mee kan helpen. Ik help de mensen in de trainingsgroep om de juiste opbouw te vinden. Ik motiveer ze om een stapje vooruit te zetten. En ik houd ze in de gaten dat ze het op een verantwoorde manier doen. Ik heb verschillende mensen op afstand begeleid. En ook dan help ik mee aan de juiste manier van uitbouwen. Geduld is hierin de sleutel tot succes. De mensen nemen het ook van me aan. Ze zien stapje voor stapje hun groei. En ze zijn er blij mee.

Met het intuïtieve coachen is het eigenlijk niet anders. Ook dan gaat het met kleine stapjes. Kijken waar je staat, waar je naar toe wilt en samen de weg daar naar toe uitstippelen. En je vooral steeds richten op het hier en nu en de stap die je vandaag kan nemen. En ook dan blij en trots zijn met iedere kleine overwinning. Ook op dit gebied merk ik dat ik mensen kan helpen. Ik krijg lieve reacties, mensen waarderen mijn hulp. Ze zien de stappen die ze zetten en ik help ze trots te zijn op iedere vooruitgang of poging die ze doen. En om eerlijk te zijn, maakt mij dat ook trots! Ik vier de feestjes, de overwinningen mee!

En nu zul je denken, zoveel rust. Anderen helpen op alle gebieden. Wat een geduld zul je hebben. Ik kan alleen maar denken, was het maar waar…

Mijn moeder zei me vroeger al dat geduld niet in mijn woordenboek voorkomt. Ze had gelijk, of in ieder geval waar het mezelf aangaat. Afgelopen week volgde ik zelf een sessie. Wat dingen die erin hakten en ik kon wel wat inzichten gebruiken. Die inzichten kwamen ook, samen met de mededeling dat niet alles meteen gaat. Dat ik geduld moet hebben, dat het een proces is. En daarbij de opmerking dat ik met het hardlopen toch ook geduldig moet trainen. Maar ook daar lukt het me niet. Lang geleden in de beginnersgroep hoorde ik de trainster over het lopen van een marathon. Ik had toen mijn keus al gemaakt. Toen ik twee weken voor de halve bij de groep aangaf dat ik de 21km ook ging lopen, werd ik voor gek verklaard. Het was veel te snel. Een paar maanden later kondigde ik aan een 29km in de heuvels te gaan lopen, toen was het commentaar nog minder mals. En op het moment dat ik echt besloot voor de marathon te gaan, hadden de mensen om me heen wel door dat ze me beter konden steunen en op die manier invloed konden houden. En ook nu merk ik het met sporten, ik wil vooruitgang zien, voelen. De trainer bij de bootcamp noemt regelmatig dat ik even rust mag pakken tussendoor. Dan ben ik al weer met het volgende bezig, me afvragend waarom het niet gaat zoals ik eigenlijk wil. Maar de vooruitgang merk ik wel, al merk ik ook regelmatig dat ik ver over mijn grens ga met veel spierpijn of ineens volledig uitgeput zijn, tot gevolg.

Ook met het bezig zijn voor Running Miracle en Move to be happy dender ik het liefst hard door. Continu heb ik ideeën en het liefst geef ik al deze ideeën onmiddellijk vorm. Ik wil verder, vooruit. En eigenlijk gaat het me nooit snel genoeg.

En op het gebied van persoonlijke ontwikkeling is het al niet anders. Alles waar ik maar iets kan halen, waar ik kan groeien, waar ik nog aan moet werken, stort ik me meteen vol overgave op. Ik stel doelen die ook liever vandaag dan morgen haal. En ook dan weet ik precies wat ik wil en hoe ik het moet doen. Behalve dan als het een proces is en ik geduld moet hebben 😉

Ik noem het hier allemaal met een sarcastische ondertoon, maar het is hoe ik ben. Voor mijn omgeving is het soms lastig, continu ga ik snel, voor mezelf heb ik geen rust. De andere kant is dat ik het me veel brengt. Ik bereik dat wat ik graag wil. Van stoppen met roken en cafeïne, tot het lopen van marathons. Van het opzetten van Running Miracle, tot het afvallen van tot nu toe 2,9kilo. Van cursussen en opleidingen volgen, tot het runnen van een (groot) gezin.

Ik heb inmiddels geleerd dat niet iedereen zo snel gaat en ook wil gaan. En dat dat ook prima is. Ik heb manieren gevonden om aan te sluiten bij mensen die voor de rustige weg kiezen, zo ook een aantal van mijn gezinsleden. Vaak kan ik mijn ongeduld omzetten tot kracht, kan ik anderen daar mee helpen. Meestal ben ik er zelf erg blij mee, ik krijg er veel mee voor elkaar. En soms zal ik er nog iets meer naar moeten leren luisteren. Het mezelf zo voorspiegelen als ik ook bij anderen kan. En me er dan ook nog aan moeten houden. Geduld is een schone zaak!

Lieve groet, Cobie