Vakantie! Even weg, even helemaal uit! Ik had al het moeten van mijn lijstje geschrapt. Ik nam me voor om het (dwangmatig) sporten even te laten. Wel nam ik m’n loopkleren mee. Mee voor even een rondje, als het zo uitkwam of als ik er gewoon even zin in had. De eerste ochtend in de tent was ik vroeg wakker. Ik zag de betoverende Oostenrijkse bergen en ik wist wat me de volgende ochtend te doen stond. Toen ik wederom om 6.00uur werd gewekt door de berglucht, een opkomende zon, mijn zin in avontuur, hoefde ik niet te twijfelen. Ik deed meteen mijn loopkleding aan en ik glipte er stiekem tussenuit. Ik had de vorige avond al bedacht hoe ik het beste kon lopen, nog enigszins vlak. En wat was het genieten!! Met een 3,5km heen en weer terug, koos ik voor safe. Zo veel kilometers had ik niet in de benen en ik wilde ook energie overhouden om van alles met mijn gezin te kunnen ondernemen. Oké, niet dwangmatig had ik afgesproken. Toch bleef het de volgende dag kriebelen. In Italië is het vast te warm om serieus iets te doen, dan kan ik beter hier nog een keer sporten. Ik appte de trainer van de bootcamp met de vraag of hij nog een leuke workout had. Het resulteerde in dat ik de derde dag ’s avonds naast de tent allerlei oefeningen deed en ik me wederom heerlijk voelde. Een dag later was mijn dochter jarig en nog een dag later vertrokken we naar Italië. Daar zag ik bij aankomst een heus workout station staan en of dat nog niet genoeg was een meer met daarnaast een lang pad in de schaduw en een perfect stuk grasveld. Het voelde als paradijs! Ik hoef vast niet uit te leggen dat ik de elastieken die ik had mee gesmokkeld al dezelfde dag uitprobeerde op de toestellen. En dat ik dankbaar om 6.00uur de volgende dag wederom te tent uit sneakte om de omgeving te verkennen. Tegen de tijd dat ik terug kwam, was iedereen rustig aan het wakker worden en konden we met elkaar ontbijten. Ik zeg perfect! De trainer had al aangegeven om meer workouts te willen appen en daar maakte ik dankbaar gebruik van. Daar kwam nog bij dat buren naar eigen zeggen wel een beetje sportverslaafd zijn. Ik sprak daar met de buurman over, waardoor we samen less mills cardio en core gingen doen. Wat voelde ik me hier goed bij, elke ochtend als ik wakker werd opstaan en beginnen met een pittige workout. Twee keer samen de les mills lessen gedaan, hoog tempo, pittige oefeningen en veel zweten. Een keer met z’n drieën gaan hardlopen, nou ja, het werd vooral een trappen training. Naar de hoge trap in het dorpje gelopen en deze omhoog, de buurman opperde om dat vijf keer te gaan doen. Tuurlijk, ik ben wel in voor wat uitdaging. Dat heb ik geweten! Zijn dochter hield het na de derde keer voor gezien. Met een sturend verzoek of ik wel doorging. Ik hoef vast niet te zeggen hoe het verder ging. Wederom erg pittig, maar ook leuk en grensverleggend! De andere dagen kreeg ik workouts van de bootcamptrainer via de app, zo lief. Matje mee naar het meer, die had ik toch maar gekocht in Italië. Leuke afwisselende trainingen die steeds uitdagender werden. Dit ook mede doordat ik de trainingen niet altijd helemaal goed begreep en meer deed dan de bedoeling was. Vooral de combinatie van hardlopen met oefeningen, vond ik erg fijn. En wat voelde ik me goed!! Ik kreeg er veel energie van. Ik gaf mijn gezin de kans om rustig op te starten, wat anders vaak niet lukt met mijn ongeduld en waar zij wel behoefte aan hebben. En ik ervaarde een rust, een balans. Het maakt niet zo veel uit hoe de dag ging verlopen, het was goed.
Daarnaast is een goede vriend ernstig ziek, dat heeft me in de vakantie ontzettend bezig gehouden. Juist het sporten, een moment voor mezelf en even mijn grenzen opzoeken, hielp me hierbij.
In de vorige blog schreef ik over focus, over hoe ik hier naar op zoek ben. En nu, door deze vakantie weet ik het zeker. Ik heb het sporten nodig! Al het sporten wat ik doe, vind ik leuk. Ik geniet ervan, het is wat ik wil. Ik heb baat bij een ochtendritueel, daar voel ik me goed bij. In het verleden zat er vaak een korte oefening bij. Dit werd steeds minder, omdat al het andere meer tijd ging opeisen en ik er met een challenge ook niet echt van genoot of goed in kwam. Ik skipte de afgelopen tijd mijn ochtendritueel, het was een sleur geworden. Maar nu op vakantie sprak ik met mezelf af om de dag voortaan met sporten te gaan beginnen. Een half uurtje moet elke dag lukken, een pittig half uurtje met veel afwisseling. Ik begin de dag dan vol energie, wat ik de rest van de dag vasthoud. Ik vind mijn balans, mijn rust. Mijn tevredenheid, waardoor ik de dag kan nemen zoals hij komt.
Sport jij als je op vakantie gaat? En is vakantie voor jou ook een tijd om na te denken, koers te bepalen?
Lieve groet, Cobie